H van Dijk

Mijn jaren bij Schaakclub Helpman, van 1966 tot de fusie met Staunton in 1984 waren voor mij niet alleen interessant door de beoefening van het schaakspel, maar vooral ook door mijn streven om de club “op te stoten in de vaart der volkeren”. Na enkele jaren van bloei met een aantal spelers die duidelijk sterker waren dan ik dreigde verval tot een wat saaie wijkclub. Met Albert Prins (zie ook zijn stukje bij zijn foto) vocht ik begin jaren 70 om de wisselbeker en we hadden daarbij nog niet veel echte concurrenten (ter informatie: in ons onderlinge treffen staat hij voor met 7,5 – 6,5, maar ik werd vaker kampioen).

Er kwam verandering door een actief ledenwervingsbeleid, o.a. onder de aankomende studenten door als enige schaakclub met een standje op de KEI-week te staan. Het resulteerde in een bloeiende vereniging van ruim 50 leden met een gemiddelde leeftijd die fors omlaag was gegaan. Na enige tijd kwam er ook een sterke jeugdafdeling met o.a. Henk Bruin, die 2e werd op het NJK en deelnam aan het Europees Jeugdkampioenschap tot 20 jaar. Na een aantal jaren als competitieleider werd ik voorzitter, waarbij vermeld moet worden dat mijn voorganger, Karel van der Laan, inmiddels een flink aantal vernieuwingen had doorgevoerd, o.a. de uitgave van een zeer leesbaar clubblad. Als voorzitter van de verreweg grootste fusiepartner werd ik bijna automatisch ook de eerste voorzitter van Staunton/Helpman. Schaakclub Helpman kenmerkte zich vooral door de druk bezochte clubavonden en de goede sfeer, maar er kwam geen echte doorbraak in de speelsterkte aan de top: af en toe promotieklasse was het hoogst haalbare voor het eerste team. De fusie met Staunton bracht daar verandering in. De fusiepartners vulden elkaar precies aan en ik kan het opgaan in de nieuwe vereniging dan ook beschouwen als het beste wat Helpman (en trouwens ook Staunton) kon overkomen. Toen ik na enkele jaren naar Frankrijk vertrok kon ik er met tevredenheid op terugzien. Na mijn terugkomst in Nederland, 22 jaar later, en tot op heden, is er nog steeds die goedlopende club, met 150 jaar Staunton-geschiedenis maar met wel een belangrijke “injectie” van Helpman-zijde om die 150 jaar te halen.

1984

C. Faber