Afgelopen maandag begon de Interne Competitie van Schaakgezelschap Staunton. Op het spel staat als altijd* ‘Het IJzeren Schaakspel’: de prijs voor het clubkampioenschap. Grote afwezige bleek Hans Polee, regerend kampioen. Hij zal toch niet weer een jaar vol wijncusrsussen hebben gepland?!
Wel in grote getalen aanwezig: onze jeugd! Met Pranav, Bram en Theo jr mogen wij als ouder jongeren onze borst nat maken. Met twee uit drie scoorden ze inderdaad niet onverdienstelijk… Yeb en Theo sr speelden een partij die pas in de analyse interessant werd. Het zou verboden moeten worden. Of ook: durf die spannende varianten die jullie dus wel zien gewoon te spelen. Onoverzichtelijk en riskant is niet altijd een slecht idee, toch? En dan te denken dat Russell had uitgedraaid (waarvoor dank!), tja.
Vanzelfsprekend aanwezig: Henk Seijen. Hij nam het op tegen Pablo, die eerlijk is eerlijk alle kanten van het bord te zien kreeg. Helaas voor Henk kreeg hij het aan het einde van de avond niet rond, en zag iets gemeens over het hoofd. Een onverwacht cadeautje voor Pablo, die nauwelijks wist hoe hij het zware weer in de partij overleefd had.
Voor nog een onderhoudend treffen konden we terecht bij de partij Mulder – Zuiderweg.
Na een zet of 20 staat zwart prima. Maar dan neemt Edwin net iets teveel hooi op de vork met 20. …b5. Het verliest een pion en wit gaat op ruiljacht. Na een geslaagde expeditie resteert een eindspelletje Loper + 5 pionnen tegen Paard + 4 pionnen.
Piet stond de zwarte koning een mooi centraal plekje toe op d4, waarna de muziek uit de stelling was. Kansjes dus voor Piet, een mooie save voor Edwin.
Bijzonder spannend werd het in de partij tussen Mathijs en Govert. Na een smadelijke KNSBnederlaag en de 2-0 in de GC-bekercompetitie van vorig jaar staat Mathijs niet meer in het rijtje ‘zou moeten kunnen’, maar bij de ‘pas nu goed op, anders verlies je weer kansloos’-groep. Een groep die niet te groot dient te worden trouwens.
Het werd een Siciliaan, waar Govert vrij snel probeerde de meest gebaande paden te verlaten.
Zoals dat gaat met ongebaande paden over Sicilië: het gebruik moet hard en zonder omwegen afgestraft worden, anders is het misschien te laat. Hier zou 11. g4 zwart voor zeer vervelende problemen hebben gesteld. Het werd 11. Ld3, ook niet verkeerd, maar minder to the point.
Nu kreeg zwart opeens een kans in de schoot geworpen. Kan Pxe4 gespeeld worden, of is het een risico? Govert ging ervoor, speelde de uitstekende zet 15. …e5, maar kon een klein voordeeltje niet consolideren. Wel kon zwart een kwaliteit meepakken, ook niet verkeerd.
Het eindspel bleef ongebalanceerd, ingewikkeld, en een tikkeltje beter voor wit, die met zijn centrumpionnen vrolijk marcheerde naar de overkant. Cruciaal werd de volgende stelling, die Mathijs in een paar minuten zou moeten doorgronden, nadat Govert 30. …g6 op het bord zette. Een bijzonder lastige opgave.
Na 31. Kf3 kon zwart met fxe6 een stuk ophalen, en had genoeg tijd op de klok om de tegenkansjes te neutraliseren. Een spannende partij in ronde 1, in een prima bezette opening van het nieuwe seizoen.
Op naar ronde 2, op maandag 23 september. Iedereen welkom om een keertje langs te komen, sfeer te proeven, mee te spelen.
*Altijd, altijd, dat is een groot woord. Van 1885 (eerste kampioenschap) tot 1926 was er geen Okken-spel voor de winnaar. In dat jaar stelde U.P. Okken het spel ter beschikking aan de club, waar het braaf uitgekeerd werd tot in 1949 Henk Bunt het voor de derde opeenvolgende maal wist te winnen. Hij koesterde het spel de rest van zijn leven. In 2002 werd het weer gepresenteerd aan de clubkampioen, nu onder de naam Okken-Bunt wisselprijs.