Staunton bestaat 150 jaar. Hoe lang dit eigenlijk is krijgt handen en voeten wanneer je iets tastbaars uit het verleden onder ogen komt. Deze week was dat het notatieschriftje van Anthony Hendrik Roose, onze clubkampioen uit het jaar 1940.
Over de schrijver
Van Putten grijpt ‘titel’ op laatste clubavond
Tegen nieuwkomer Zen Scholte liet Henk van Putten zien wat er gebeurt als je je ontwikkeling iets veronachtzaamt, en te weinig tegendruk geeft in het centrum. De tactische wending waarmee hij een stuk won was verrassend, vilein, en meteen uit.
Piet jaagt Erwin door de vlag
Henk van Putten, een vrolijk mens doorgaans, hier in volle focus. Een cursus speciaal voor voetballers is in de maak.
Tja, geen tijd om een partij te spelen, maar wel je neus laten zien op de clubavond.
Speel toch allemaal de Londen
In ronde 2 van de Zomercyclus van Staunton zagen we uit onverwachte hoek de Londen opdagen. De wereldwijde oproep om, spelend met wit tegen Edwin Z. te G., het Londen-systeem uit de kast te halen sorteert blijkbaar effect. Nu was het Henk van Putten die openingen die zich wel lenen voor ingewikkelde tactische wendingen en moerasachtige toestanden links liet liggen ten faveure van die vermaledijde Londen.
Staunton leeft weer!
Na een lange periode van borddroogte mochten we gisteravond eindelijk aanschuiven om gewoon te schaken. Met drie partijen kun je nauwelijks beweren dat de zaal vol zat, maar het voelde weldadig. Een potje schaak als pure luxe, helaas zal dat gevoel wel rap slijten.
Correspondentiepartijtje
De afgelopen tijd heb ik op Lichess ook het correspondentieschaken ontdekt. Gruwelijk werd ik eraf gecombineerd door Roelof Kroon, maar tegen Natator kwam er een heerlijk aanvalspartijtje op het bord. Uit de grafiek blijkt al wel dat het in zo’n partij behoorlijk heen en weer kan gaan in de evaluatie.
Een opmerkelijk correspondentiepartijtje
door: Peter Hulshof