
Na een lange, intensieve en enerverende dag schaken beloonden Viaan, Theo, Daan en Vygo hun niet aflatende inzet met een welverdiende bronzen medaille en bijbehorende beker in de NK-finale voor teams met spelers tot en met 10 jaar. Een prachtig resultaat en uniek in de rijke geschiedenis van Staunton! Dat ze kanshebbers voor het podium waren, wisten we wel, maar dat gold natuurlijk voor veel meer van de 20 geplaatste teams die gisteren meestreden.
Waar de halve finale van 23 september nog op fietsafstand in Hoogkerk werd gespeeld, reisden we nu met 2 auto’s af naar Muiderberg. Een wat soberder locatie en organisatie (bijvoorbeeld geen live-borden), maar het toernooi verliep op rolletjes en volgens schema. En net als in Hoogkerk liep je buiten, om even een frisse neus te halen en de gedachten te verzetten, zo naar het strand!

De populariteit van schaken bij de huidige jeugd is ongekend en het niveau stijgt daardoor ook merkbaar. Heel mooi om vast te stellen dat juist Groningen in de voorhoede van deze trend mee ontwikkelt: met Ten Boer, De Paardensprong en Staunton was onze gemeente met maar liefst 3 clubs vertegenwoordigd op dit landelijke niveau.
Een verslag van het toernooiverloop:

Ronde 1 ESV (Eindhoven) – Staunton 1-3
Onze jongens traden deze eerste ronde ontspannen en vol zelfvertrouwen tegemoet. Maar Eindhoven is een heel gevaarlijk team en dat bleek wel uit de taaie partijen op alle borden. Het speeltempo was 15 minuten met 5 seconden increment. Pas na 25 minuten de eerste beslissing: Daan (wit) had het voordeel van zijn sterke loper op d6, gesteund door pion c5, weten om te zetten in een doorslaande mataanval. Vygo verloor vervolgens een vergevorderd eindspel op tijd. Jammer van het punt, maar heel positief dat er zo goed werd nagedacht! In deze leeftijdscategorie is snel en impulsief spelen, een neiging die door de spanning nog versterkt wordt, namelijk het grootste gevaar. En gelukkig herstelde Theo snel de voorsprong, waarna Viaan na ruim 3 kwartier (!) het 3e bordpunt binnen hengelde in zijn 1e toreneindspel van de dag.
We vermoedden al dat deze overwinning een geweldige start was en de uiteindelijke 5e plaats van ESV bewees dat achteraf ook.

Ronde 2 Staunton – ASV (Arnhem) 3½-½
Tegen Arnhem ging het veel gemakkelijker en wonnen Vygo, Daan en Theo vlot hun partijen. Op bord 1 bleef Viaan het lang proberen, maar moest uiteindelijk in remise berusten.
Ronde 3 Op Eigen Wieken – Staunton 3½-½
Net als in de halve finale wachtte in de 3e ronde de kraker tegen Op Eigen Wieken (OEW). Waar we in Hoogkerk voor een verrassing konden zorgen met een 2½-1½overwinning, viel de uitslag deze keer overtuigend uit in het voordeel van de latere, verdiende kampioen. Theo redde de eer. OEW is een zeer grote, inmiddels ruim 40-jaar oude jeugdschaakclub met 30 vrijwilligers en inmiddels een ledenstop (want al 130 jeugdleden). Rob Brunia, die samen met Cor van Wijgerden de Stappenmethode ontwikkelde, stond als trainer mede aan de basis van dit belangrijke schaakbolwerk. Mooi om te zien dat deze club weer zo floreert!

Ronde 4 Staunton – SHTV (Den Haag) 1½-2½
Enigszins onverwacht bracht SHTV ons een 2e nederlaag op rij toe. Daan en Vygo scoorden 1½ punt, maar hun sterke bovenste borden pakten jammer genoeg de volle buit (had best de andere kant op kunnen vallen). Nu waren we op dit moment, zo halverwege de middag en op een 50%-score, helemaal niet met de toernooistand bezig. Belangrijker was het om de hoofden fris en het spelplezier vast te houden. Gelukkig had elke speler de ondersteuning van zijn eigen vader. Deze maatwerk begeleiding wierp duidelijk zijn vruchten af in de 3 zware laatste ronden, want met een geweldige eindsprint, waarin veel karakter getoond werd, speelden ze zich naar een mooie beloning!

Ronde 5 SMB (Nijmegen) – Staunton ½-3½
SMB speelde met een (zo te zien) heel jong team, waar we in de toekomst vast van gaan horen; Nijmegen is immers ook altijd een sterke jeugdschaakkern geweest. Maar vandaag mochten ze heel blij zijn met hun halve punt, een 4-0 overwinning leek lange tijd de enige logische uitkomst. Hoe dan ook, Staunton terug in de subtop en op weg naar een absolute kraker.

Ronde 6 HMC Den Bosch – Staunton 1½-2½ Want HMC kenden we nog wel van Hoogkerk, wat speelden ze daar indrukwekkend sterk! Toen, na dus eerst vanuit Den Bosch naar Hoogkerk gereisd te zijn, wonnen ze al hun 7 wedstrijden. “HMC oppermachtig (…)” kopte Martijn Hardeman terecht; en wij waren heel blij met onze 2e plaats, weliswaar 3 matchpunten achter HMC, maar wel 1 voor op OEW…
Na 20 minuten stonden we 1½-½ achter: Vygo kon het niet bolwerken en Daan maakte een theoretisch remise-staand toreneindspel (toren + f- en h-pion tegen toren) inderdaad remise! Voor de niet-insiders, dit is een eindspel waarvan ook grootmeesters weten dat het remise is, maar wat ze in de praktijk toch vaak niet kunnen verdedigen. Laten we zeggen dat Daan niet mocht klagen over de uitkomst.
Theo speelde zijn beste partij van de dag (met 5,5 uit 7 moet je er een kiezen…). Hij kwam een kwaliteit voor, dat was goed natuurlijk, maar vooral indrukwekkend was zijn koele verdediging tegen het witte wanhoopsoffensief: allebei 5 pionnen, wit een toren en een paard, Theo 2 torens; wit kreeg z’n paard met schaak op sterk veld f5 en ondersteunde daarmee z’n vrije h-pion (die op dat moment op h5 bovendien nog gedekt stond door pion g4). Theo gebruikte de tijd om ondertussen de witte damevleugel kaal te vreten en zo zelf vrijpionnen te creëren. Op het moment dat wit ook met z’n koning naar voren ging richting h4, zwenkte Theo z’n toren naar links (vanuit zwart gezien) en zelfs het offeren van zijn paard kon niet verhinderen dat wit achter elkaar werd mat gezet.
1½-1½ na ruim een half uur spelen. Nu bleek hoe belangrijk de remise van Daan was geweest. Viaan stond op dat moment een pion achter, maar zijn tegenstander had niet genoeg aan remise; tegengestelde rokades en alle zware stukken op het bord. Viaan had heel sluw zijn pion naar h6 opgespeeld, zodat de zwarte koning op g8 continu op z’n hoede moest zijn. De partij duurde extreem lang en beide spelers kwamen zo krap in de tijd te zitten, dat de spanning onherroepelijk z’n tol zou gaan eisen. Misschien was het wel de fitheid van Viaan die nu de doorslag gaf (hij is de laatste tijd gewend om vele uren per dag geconcentreerd wedstrijdschaak te spelen). Allereerst pakte de afwikkeling voor hem zeer gunstig uit en bleef er een toreneindspel over waarin alleen Viaan nog pionnen had, verbonden b- en c-pionnen nog wel. Het duurde zeker nog 100 zetten (zo voelde het in ieder geval), maar stapje voor stapje rukten ze op naar c6 en b7. Zelfs toen was het nog spannend, maar uiteindelijk volgde er promotie en een sportieve handdruk. Een geweldig gevecht, dat bovendien beslissend was voor de einduitslag (nummers 1 t/m 3).

Ronde 7 Staunton – Magnus Leidsche Rijn (Utrecht) 3-1
Om 16:45 uur startte de laatste ronde. Opnieuw tegen een team van een grote en belangrijke jeugdvereniging. Vygo had de pech dat zijn tegenstander nog superscherp was en niet alleen sterk, maar ook vlot speelde. Er ging een kwaliteit af en toen Vygo op jacht ging naar materiële compensatie, ruilde zwart ook nog heel handig toren + dame af. Er resteerde een verloren eindspel, waarin zwart alle valletjes omzeilde en het volle punt scoorde. Gelukkig trakteerde Theo zijn tegenstander op iets vergelijkbaars en kreeg een eindspel met extra paard én een pluspion. 1-1 na 25 minuten spelen.
De tegenstander van Daan had een tijdelijk stukoffer gebracht in de overtuiging dat hij het gepende paard op d7 zou gaan terugwinnen. Daan draaide zich er echter heel behendig uit en hield Pd7, weliswaar tegen 2 pionnen, gewoon op het bord! Wit behield optisch een aanval en was op zeker moment haast gedwongen z’n toren tegen het paard op g6 te offeren, om zo eeuwig schaak te geven. Daan geloofde er duidelijk helemaal niets van en wandelde van g8 naar b8. Toen waren de schaakjes op, nam Daan met dame en toren het initiatief over en maakte het met nauwkeurige zetten snel af.
Niet lang daarna gaf ook de tegenstander van Viaan op. Dat was een beetje sneu, hij was blijkbaar echt vermoeid geraakt en speelde ver onder zijn normale niveau. Voor Viaan wel lekker, er was een fase waarin hij zet-na-zet-na-zet een ongedekte toren sloeg; dit keer geen moeilijk toreneindspel maar snel op naar de prijsuitreiking.

Al met al een zeer geslaagde dag, waarop er met heel veel plezier geschaakt is, met daarbovenop nog een prachtig sportief resultaat! Heel veel dank aan de organisatie en alle begeleiders. Er werd in een zeer prettige en sportieve sfeer gespeeld. Als er een keer een onreglementaire situatie was, losten de spelers het zonder gedoe zelf op. Ook de teamleiders en ouders gedroegen zich voorbeeldig en sportief.

Tot slot, er werd gespeeld in 2 zalen. Wij begonnen in de zaal met tafels 1 t/m 4 en hebben daar ook alle andere wedstrijden gespeeld. Dat komt onder andere doordat we tegen de uiteindelijke nummers 1, 2, 4, 5 en 7 hebben gespeeld! Met andere woorden, we hebben echt sterke tegenstand gehad. Dit bleek ook wel uit het feit dat ik mezelf meermalen betrapte op de gedachte: “Misschien moeten we meer oefenen op toreneindspelen.”, om dan gauw te beseffen dat het vrij ongelofelijk is op wat voor niveau deze 9- en 10-jarigen nu al spelen!
Dank aan vaders Albertjan, Christiaan, Deepak en Tibor, dankzij jullie hebben de jongens zich de hele dag op hun gemak gevoeld en tot op het laatst ervoor kunnen gaan.