Twee teams die meer hadden verwacht van het nieuwe seizoen, troffen elkaar in de 4e ronde van de NOSBO-promotieklasse. ESG, gedegradeerd uit de KNSB had net als Staunton 2 nog maar 1 matchpunt. Wie zou de weg naar boven inslaan, wie zou in de onderste regionen blijven en een strijd tegen degradatie aan moeten gaan?
Het duel begon met een misverstand. Francois dacht dat de wedstrij in Emmen plaatsvond en was daar ter plaatse. Het werd elegant opgelost, want ESG was met een invaller gekomen voor de sterkere Herman Voss. Die was echter in Emmen! Ziedaar, de partij Wehkamp-Voss werd in Emmen gespeeld, en die werd remise.
Eigenlijkw waren we de hele avond vrij optimistisch over onze winstkansen. Dat werd veroorzaakt door het enorme openingsvoordeel bij Dick, de trefzeker aanpak met zwart van Albert die Jan van Os in ieder geval zeer onder druk zette, en de witte aanvalskracht van Jonas. Jan Colly verdedigde weliswaar actief tegen een zware koningsaanval, en snaaide zelfs een stuk mee, maar dat kostte zoveel tijd dat we vreesden voor de afloop hier.
Milan aan bord 1 speelde remise tegen Arie van Wageningen, er gingen geluiden dat hij ‘iets gemist’ had. De beide Henken hadden zwaar ogende middenspelen, en beiden werden remise. En toen vielen de punten bij Jonas en Albert, en Jans koning ging ten onder.
4-3 dus en Dick stond nog steeds gewonnen tegen Evert Hondema, pluspion en veel meer tijd. En elke keer leek de winstweg vrij eenvoudig….of niet? Verdorie, dat duurde en duurde maar. Uiteindelijk zelfs nog een spannend moment toen Evert een zwarte pion op a2 kreeg met dreigingen…maar Dick zag een eeuwig schaak: de teamwinst was binnen. Natuurlijk werden in de analyses de winstwegen alsnog gevonden, maar dat telt niet op het scoreformulier.