Bijna was het gelukt maandag thuis tegen Sissa 2. Staunton 2 was eerder in het seizoen al zo onfortuinlijk dat promotie er alleen theoretisch nog in zat. In die theorie moest er dan wel gewonnen worden van het sterke Sissa 2. Dus wij gingen er voor. Bram, geveld door een longontsteking werd vervangen door Bauke en nog op de speelavond zelf werd Poppe gestrikt om de zieke Rob te vervangen. Deze wissel pakte zeer goed uit, Poppe met de nederlaag tegen een jonge Sissaanse nog vers in het geheugen liet zich de, na een bekende basale fout van de tegenstrever, veroverde pion niet meer ontnemen en scoorde aldus het volle punt aan bordje 2. Bauke, in zijn element wanneer wit ‘m in de Pirc direct naar de keel vliegt, had heel wat kunst en vliegwerk nodig. Een dame werd buitgemaakt maar wit had wel enige compensatie, in tijdnood werd ongeveer tot zet 50 doorgejakkerd. Bauke liet zich niet gek maken en ook bij hem het volle punt. Het derde volle punt, dit alles niet in chronologische volgorde, was voor Henk. Ook hij had nog wat goed te maken ivm een verliespartij tegen dezelfde bovennoemde jonge Sissaanse. Een dolle boel in een Siciliaan, waarbij wit telkens dreigde op f7 te slaan. De tegenspeler werd dolgedraaid, aldus Henk, toen ik een moment een blik wierp, kon Henk de witte dame slaan, deed dit niet, nam een toren, eveneens met winst. Dat zijn drie mooie punten, aan bord 7 en 8 behaalden Jan en Gerrit mooie remises. Gerrit in een voor de kijkers spectaculair (Weens?)koningsgambiet, voor Gerrit was alles al bekend uit de boeken. En Jan hield netjes stand tegen Carl, toch ook zo’n 100 ratingpuntjes meer.
4 punten en daar bleef het bij: Dick had aan bord 1 tegen Edim een heftige g4-g5 Siciliaan te bestrijden, wat uiteindelijk niet goed afliep toen Edim met een aantal mooie offers de koningsstelling van Dick sloopte. Ronald speelde weer een prachtige BD aanvallende pot, met ogenschijnlijk een winnende aanval. Maar dan moet je wel even opletten als zwart tegenkansen creëert. Zo als het ging stond Ronald plotseling mat op g2. Zonde! En toen was bij 4-3 alleen de teamleider nog bezig, door weinig accuraat spel in de opening lang tegen 1 of 2 pionnen achterstand aangekeken maar toch een gelijkstaand DL eindspel bereikt. Met elk nog bijna 2 minuten en onder het toeziend oog van het toegestroomde publiek werd de loper vakkundig afhandig gemaakt via een tussenschaak. Einde verhaal, 4-4. Gezien het rating- en leeftijdsverschil, een prima resultaat, er had echter meer ingezeten.
Staunton 2 1760 – SISSA 2 1892 4 – 41. Dick Hummel 1817 – Edim Salihbegovic 2021 0 – 1
2. Poppe Dijkhuis 1754 – Jaap Bosma 2019 1 – 0
3. Bauke Koole 1775 – Maarten Hemmes 1915 1 – 0
4. Ronald ter Steeg 1807 – Wouter Welling 1946 0 – 1
5. Henk Seijen 1732 – Ernst-Jan Pastoor 1849 1 – 0
6. Jeroen Groot 1790 – Marcel Pouw 1846 0 – 1
7. Jan Colly 1697 – Carl Hoekstra 1816 ½ – ½
8. Gerrit ten Brinke 1705 – Maarten Roorda 1721 ½ – ½