Mail, ik heb mail, hoe doe ik dat nog maar. O ja, dit knopje indrukken. Mail van Jeroen, of ik donderdag weer met het viertal kan spelen. Jeroen heeft veel vertrouwen in mij. Ik heb het gevoel dat ik echt een beetje mee ga tellen.
Enkele weken geleden werd ik ook zomaar gevraagd met het eerste, jawel het eerste, in een heel chique restaurant te gaan eten. En er kwam een hele grote verrassing. Na afloop kreeg ik van iedereen twintig euro ! Ik heb toen maar gauw gezegd dat ik het eten zou betalen en Poppe knikte goedkeurend. Ja, ik mag ook al Poppe zeggen.
Maar nu, nu moesten we spelen tegen het sterke Groningen/Unitas. Best gespannen wachtte ik in het Denksportcentrum op de anderen. Onze teamleider kwam snel en hij zag met een dat ik een beetje zenuwachtig naar de trap keek. Ik loop niet zo goed en dan zou ik de trap moeten beklimmen. Onze teamleider begreep het direct en zei: “We spelen beneden en anders kun je ook nog met de lift”. Hé een lift, opgelucht haalde ik adem. Jeroen, onze teamleider keek rond en mompelde zoiets van:”Amsterdamse school”. Ik knikte maar twijfelde of hij nu het gebouw of de lift bedoelde, maar dat geeft ook niet. Even later kwamen ook onze kampioen en zijn fabrikant binnen stappen. De fabrikant had de vorige keer een bye maar was nu gelukkig aanwezig.
Vlak daarna kreeg ik te horen dat ik moest spelen tegen de oudste provo van het noorden, dat was best wel spannend, maar het was een vriendelijke soort opa met een nieuwe broek, jammer genoeg geen witte.Vlak voordat we gingen spelen gaf hij mij een hand en na afloop vroeg hij of ik een foto wilde. Een foto van de oudste provo uit het noorden dat leek mij leuk maar hij bedoelde een foto van de wedstrijd. Toch nog een beetje onder de indruk verloor ik.
Jeroen, onze teamleider gaf het goede voorbeeld en won zijn partij. Toch geweldig.
De meneer die tegen onze fabrikant speelde had een hele grote baard. Ik dacht dat het een professor was die de Nobelprijs al had gewonnen, maar onze fabrikant is ook heel slim. Hij heeft deze vakantie zijn diploma nog gehaald, helemaal in Amsterdam. Jammer genoeg verloor hij zijn partij en de professor bleek meer een ome Frans te zijn die kan genieten van de natuur.
Maar wij hadden nog onze kampioen en wat deed hij het weer goed. Door een mooie combinatie won hij een stuk en zijn partij. Ik denk dat ik hem maar met U aanspreek. Hij heeft zoveel talent.
Dit was mijn tweede partij voor Staunton en ik voel mij ook een beetje rustiger, natuurlijk dankzij onze teamleider.
Wiert Vos