Afgelopen vrijdag was de finale van de NJC-competitie. Hierin moest het Staunton NJC-team (Jonas, Thijmen, Luca en Jan), titelverdediger, aantreden tegen De Paardensprong. In de voorronde werd nog nipt van deze tegenstander verloren dus het was tijd voor revanche. En zoals de titel al doet vermoeden: die kwam er ook, en hoe!
Jan op bord vier vloog uit de startblokken; hij was al bij zet zes terwijl Luca z’n stukken nog aan het rechtzetten was. Hij schrok zichtbaar zelf van een reeds gemaakt openingsfoutje maar herinnerde zich gelukkig nog net op tijd dat hij beloofd had bij elke zet zijn tijd te gebruiken. Vanaf hier ging het crescendo. Na een te tamme zet van zijn tegenstander greep Jan het initiatief, ging dwars door het centrum en stapelde de complicaties op elkaar. Al snel bezweek zijn tegenstander onder de druk en ging middels een kleine combinatie (maar het was waarschijnlijk al niet meer te redden) mat achter de paaltjes: 1-0 Een onverwacht punt want Jan is wat uit vorm de laatste tijd, maar als hij zo blijft spelen moet iedereen voor hem oppassen.
Luca op bord drie is ook wat uit vorm en moest ook nog tegen een 250 punten hoger gerate tegenstander. Zoals gewoonlijk gebruikte Luca iets te veel tijd, zette zijn stukken goed neer maar ondernam erg weinig. Gelukkig deed zijn tegenstander hetzelfde. In het middenspel koos Luca ervoor om het centrum te sluiten waar ik mijn twijfels over had, maar Luca had het beter gezien: dit gaf hem de mogelijkheid een ziedende koningsaanval uit te voeren. Met werkelijk prachtig stukkenspel werd de zwarte verdediging overrompeld: 2-0. Dit niveau heeft Luca al twee jaar niet laten zien.
Met de ‘probleemborden’ gespeeld en een 2-0 voorsprong was de finale voorbij. Jonas en Thijmen zouden dit niet meer uit handen geven. Thijmen op bord twee begon heel goed aan de partij en kreeg al snel een veel belovend initiatief. Hij zag alleen een breekzetje over het hoofd waardoor de kansen plotsklaps keerden. Hij verloor een pionnetje en moest vechten om te overleven. Dit heeft Thijmen dit jaar wel geleerd en ook deze keer ging het hem goed af. Zijn tegenstander had het hier en daar wel wat sterker kunnen spelen, maar kwam er niet door: 2,5-0,5.
Tot slot Jonas. Die was bezig met een masterclass ‘stukken ontwikkelen’ en had de partij binnen een stuk of 15 zetten fraai kunnen beslissen. Jonas koos echter voor een andere route die leidde naar een eindspel met ongelijke lopers met een pionnetje meer. M.i. was dit niet genoeg voor winst maar het was toch te lastig voor zijn tegenstander. Kleine foutjes werden nauwkeurig afgestraft en de voorsprong werd uitgebreid naar drie pionnen. Dit was genoeg voor de winst: 3,5-0,5!
Een welverdiend en prachtig resultaat. Alle vier de jongens hebben het uitmuntend gedaan. Deze keer was Staunton veel te sterk. Ik ben benieuwd of we volgend jaar wederom deze fraaie wisselbeker kunnen behouden.