“Goed of zelfs gewonnen staan is nog wat anders dan een partij winnen.”lees ik in het verlag van Lasker – Staunton. Die zin past ook heel goed in dit verslag van Assen 2 – Staunton 2. Want na afloop realiseerde ik me dat Pablo, Lucien en ik aantoonbaar verloren hebben gestaan. En toch was de 5,5-2,5 zege van Staunton 2 hartstikke overtuigend. Zie verderop. Met de winst op Assen 2 stelden we de tweede plaats veilig, maar ja, daar gingen we niet voor, we willen terug naar de 4e klasse. Theoretisch kan dat nog, als Staunton 3 in de slotronde koploper SC Leeuwarden dik verslaat, terwijl wij dik winnen van de Paardensprong. Niet waarschijnlijk. Zaterdag 5 april zullen we het zien.
Om te beginnen stonden Pablo, Piet en Lucien niet tegelijk verloren. En…niet onbelangrijk, de tegenstander moet het wel zien. Lucien zag het na 8 zetten niet meer zitten, normale openingszetten doen, en constateren dat het al helemaal mis is, als witspeler Henry Groeneveld de zwarte stelling stevig aanpakt. Henry rokeerde echter eerst rustig, en toen ontwikkelde zich een spannende evenwichtige partij, die in remise eindigde. Intussen hadden ook Yeb en Faruk zich aan het remisefront gemeld.
Op dat moment won Vincent 2 pionnen, Theo 1 pion, en Piet had het zwaar na een mislukte opening. Bij Viaan leek de stelling in evenwicht met torens en ongelijke lopers, maar daar dacht Viaan anders over, hij speelde dat eindspel overtuigender dan zijn eveneens jeugdige opponent. En omdat Vincent een fraai matnet in elkaar draaide, stonden we met 3,5-1,5 voor.
Taxatie van de rest op dat moment: Piet pion achter maar wellicht brede remisemarge, Theo pion voor maar wellicht brede remisemarge, en bij Pablo stond het bord in brand, maar op enig moment gaven we geen cent voor Pablo’s kansen. Er kwamen stellingsbeelden voorbij die PartijvandeWeek-waardig zijn. Intussen eindigden beide andere partijen in remise. En toen de rook optrok boven het bord van Pablo, resteerde een gewonnen eindspel voor onze man dat hij netjes uitspeelde.