In ronde 2 van de Zomercyclus van Staunton zagen we uit onverwachte hoek de Londen opdagen. De wereldwijde oproep om, spelend met wit tegen Edwin Z. te G., het Londen-systeem uit de kast te halen sorteert blijkbaar effect. Nu was het Henk van Putten die openingen die zich wel lenen voor ingewikkelde tactische wendingen en moerasachtige toestanden links liet liggen ten faveure van die vermaledijde Londen. Met opzichtig dedain zette Edwin zich aan zijn taak, we kunnen bijkans van een missie spreken, aan te tonen dat zwart tegen deze ‘opening’ wel in het voordeel moet komen.
Aan de overige borden speelden Ton Bontsema tegen Henk Seijen een tactische partij, waarin Ton laat op de avond twee pionnen weggaf. Henk nam ze graag aan.
Erwin van Pelt won vrij snel van Remy Netten, en Paul Zilverberg zag tegen Govert Pellikaan een leuke matdreiging net te laat aankomen. Dit was maar goed ook voor Govert, want anders had hij een zware kluif gehad aan de stelling.
[diagram][FEN “4r2k/1ppbq1p1/p3p1B1/3pPr2/8/2PQR3/PP1N1PPP/6K1 b – – 0 1”][/diagram]
Stelling na 21. Dd3. Wit heeft licht voordeel, én een lelijke dreiging. Na 21. …Tef8 volgde 22. Th3+ Kg8 23. Th8+ Kxh8 24. Dh3+ en opgegeven.
De laatste partij was Piet Mulder tegen Yeb Blom. Een spannende pot die in het middenspel leek te ontaarden in een tijdnoodduel. Een verdubbeling van torens over de d-lijn leverde wit vervelende druk op. Net toen zwart dit opgelost leek te hebben overzag Yeb een kleinigheid, en leverde een stuk in. Piet op zijn beurt vermoedde een ‘bewussie’, met gevaarlijk tegenspel. In wits tijdnood bood Yeb toen remise aan, wat na enige aarzeling eerst werd geweigerd. Een paar zetten later koos Piet zelf voor het halfje: de tweede plusremise dus.
In de analyse lukte het om zwarts tegenkansen te neutraliseren, en het eindspel winnend te krijgen voor wit. Een paar finesses moesten wel gevonden worden, en met slechts een minuutje op de klok kon Piet prima leven met zowel de partij, als deze uitslag.
De topper tussen Edwin en Henk eindigde in remise. Tja, Londen. Toch zat Henk lange tijd ongemakkelijk op zijn stoel, vanwege een (waarschijnlijk vooral denkbeeldig) aardige kans op een voordeeltje voor zwart. Edwin koos een ander plan, en de opluchting kan iedereen op Henks gezicht aflezen. Inderdaad zagen we niet veel later een onvermijdelijke remise op het bord verschijnen.
Of Henks uitstapje naar Londen eenmalig was, daarover liet hij zich niet uit.