De interne was al ingedeeld toen duidelijk werd dat Ronald vanavond niet komen zou. Good old Poppe werd achter z’n bord weggeplukt, tegenstander Wiert in vertwijfeling achter latend want hij was nu oneven. Er was ook nog geen wedstrijdleider voor de wedstrijd Staunton 2 – Assen 2 aangewezen, Wiert was ook nog eens zo goed om deze taak op zich te nemen. Poppe nam plaats en wachtte tot z’n opponent de speellokatie gevonden had. Ondertussen was er bij Henk Seijen kortsluiting ontstaan. Stuk vergeten terug te slaan 0-1. Op het bord ernaast liet ondergetekende zich in een koningsgambiet lokken, diep gepeins tegenover een vrijuit logische zetten spelende Gerard. Als op een teken werden de partijen op 5 en 6 remise gegeven, Poppe heeft het nog wel geprobeerd en ik was allang blij. Maar ja wel 1-2.
Toen een tijdje rust, totdat er een bericht kwam dat Bram door z’n vlag was. Uit het verslag op de site van Assen begrijp ik dat visueel gehandicapte Jan Boer wel geprobeerd heeft te claimen, waarschijnlijk heeft hij Wiert niet kunnen vinden…. Niet dat het iets uitmaakte, een tijdje later viel hier de vlag definitief. 1-3. Of 2-3 eigenlijk want aan bord 1 speelde Albert een eindspel met een kwal meer netjes uit. 3-3 werd het door de steeds sterker wordende Jan die vanuit het niets een verwoestende aanval opbouwde. 4-3 werd het bij de in het 2e debuterende Henk van Dijk. Hij moest tegen Maarten Hoolsema, een creatief speler waar Jan en Jeroen over mee weten te praten. Ook nu ontstond er een bloedstollende stelling, maar Henk toonde zijn meerwaarde voor het team door op het juiste moment toe te slaan.
Toen nog maar een halfje nodig. Rob stond een pion voor, 4 tegen 3 op de koningsvleugel met T en stuk. Geen enkele kans op verlies, en tegenstander Wout bood dan ook met nog elk vijf minuten op de klok, remise aan. Rob aanvaarde dit toch maar wel, 4,5-3,5. Nog geen matchpunten kwijt, maar dat geldt voor het halve competitie.