In de Kern van Hoogezand werd de strijd tegen HSP 3 verloren. Eerst een vlotte remise van Gerrit, toen winst bij Jan. Tegenstander Erwin Reintke zat te mijmeren hoe hij nou toch z’n gewonnen stelling had laten verzanden tot z’n vlag viel. Hadden we dus nog één punt nodig om te winnen of een halfje om te vluggeren. Jeljer ging ten onder aan de druk op de h-lijn. Bleef ondergetekende over, een pionnetje meer tegen een loperpaar van Sander Sprik. Het pionnetje op de c-lijn kwam tot c7, maar ondertussen kwam de zwarte monarch binnen op de koningsvleugel om daar wat ruimte te scheppen voor de promotie van de h-pion. Het deed mij denken aan een gedichtje van mijn 18e eeuwse naamgenoot Hieronimus van Alphen, de Onbedagtsaamheid. Waarin de hoofdrol weggelegd is voor een dode mug. Hij werd door het Kaarslicht aangetrokken en verbrand. Want:
Hij werd bedrogen door den schijn.
O! laat ons dit tot leering zijn,
Dat, eer men iets gewigtigs doet,
Men zich wat lang bedenken moet.
Eén uur van onbedagtsaamheid
Kan maken dat men weeken schreit.
Nu valt dit laatste nog wel mee, er was zelfs een enigszins opgeluchte sfeer. Volgend jaar beter!