Staunton 1 won in de voorgaande ronde een matchpunt doordat een tegenstander niet kon matzetten met loper en paard. Dit keer leverden we volstrekt onnodig een matchpunt in omdat teamleider Piet (jaja, schrijver dezes) de standaardremisemethode niet kende van T+pion tegen T. Vrij dramatisch en ik heb daar een heel slecht weekend van. Het was eigenlijk nog erger, ook eerder in de partij verzuimde ik remise te maken, in de onnozele veronderstelling dat me in die stelling niets kon gebeuren. Ik kan maar 1 schraal positief puntje ontdekken in deze ellende: ik ga aan de eindspelstudie.
Daarvoor ontspon zich een aantrekkelijke wedstrijd, tegen, o ja, De Toren/VSV 2 uit Arnhem. We kwamen op achterstand door verliespartijen van Joop en Paul, maar we waren de hele middag optimistisch over de afloop, want John (bord 1), Hans en Yeb stonden goed, en bogen inderdaad de score om naar 3-2. Erwin had kansen, maar verbruikte veel tijd, en dat ging niet helemaal goed, en even vreesde hij het ergste. Net op tijd vond hij een eeuwig schaak.
Op dat moment stond Theo een gezonde kwaliteit voor, en Piet leek de betere kansen te hebben. En toen begon Piet dus te schutteren. Dat had allemaal nog met een sisser kunnen aflopen, als hij tot slot de Philidorpositie even had getoond, maar die kwam dus niet uit zijn vingers. Theo moest toen afwikkelen naar 2 verbonden pionnen tegen paard, en dat liep onvermijdelijk naar remise: 4-4.
Zaterdag 7 maart naar Amsterdam tegen Caissa 5.