Staunton 1 is het seizoen begonnen met een licht teleurstellende 4-4 tegen HSP/Veendam. Ondanks dat we Martin en Hans moesten missen deze wedstrijd hadden we op de meeste borden toch een ratingoverwicht. Maar juist op de borden met een ratingoverwicht konden we dat moeilijk omzetten in (hele) punten.
Verder was het ook een wedstrijd met weer het nodige klokgedoe. Weer 2 klokken die niet goed waren ingesteld. In hoeverre dat het wedstrijdverloop echt heeft bepaald is moeilijk vast te stellen maar de schoonheidsprijs verdiende het niet. Daarover straks meer. Eerst maar bij het begin beginnen.
Op bord 8 werd de score geopend met een solide remise van invaller Frans Vermeulen tegen Henk de Ridder. Een wat uitgekauwde variant van het Schots gambiet werd door Frans met de zwarte stukken resoluut en met vaste hand naar de remisehaven gevaren. Bedankt voor het invallen Frans! Notabene in een uitwedstrijd waarvan ik weet dat je dat best energie kost.
Ook op bord 7 werd de vrede relatief snel getekend. Sander Wage speelde met wit tegen Sander Sprik. De strijd wilde hier niet echt ontbranden en een wat tamme remise was het gevolg. Dit was wel een kleine tegenvaller want ik had gehoopt dat Sander zijn ratingoverwicht met wit zou kunnen uitbuiten. Blijkbaar nog een beetje roestig na een aantal maanden inactiviteit. Komt vast goed de volgende wedstrijden.
Op bord 5 speelde invaller Yeb Blom. Yeb heeft na een aantal lastige seizoenen weer zijn draai gevonden. Vorig jaar al een uitstekend seizoen in het 2e , rating weer boven de 1900 en nu een meer dan prima invalbeurt. Een soepele overwinning tegen Bernard Bontjer. Bontjer gebruikte aardig wat tijd, maar speelde toch wat slordig en dat gaf Yeb kansen om met kleine combinaties pionnetjes te winnen. Dat moet je bij Yeb niet doen. Dan is hij er als de kippen bij om te profiteren.
Tot zover alles normaal, maar op bord 6 bij de partij van Edwin Zuiderweg begon het gedonder. Edwin speelde prima en had een een mooie plus tegen Ramon Middeljans. Hij had al wel aardig wat tijd gebruikt maar in eerste instantie werd daar niet op aangeslagen. Edwin bokte echter een stuk weg en zag toen ineens dat hij geen increment kreeg. Dat luidde een hoop gedoe in. Consternatie, kabaal en discussie.. U kent het allemaal wel.
Toen bleek het ook op bord 3 mis te zijn in de partij tussen Ivan Iturralde en Olaf Cliteur. Ivan had al een moeilijke middag want hij werd vanuit de opening stevig onder druk gezet. Net toen ik het gevoel had dat Ivan zich misschien aan de druk aan het ontworstelen was ging het hier ook mis met de klok.
Het opnieuw klokken instellen en de communicatie ging moeizaam, vooral tot begrijpelijke en zichtbare frustratie van Ivan. De wedstrijdleider probeerde nog de online scheidsrechterscommissie voor advies te benaderen maar ook dat lukte niet. Na veel gedoe lukte het om de klokken toch weer in te stellen.
Edwin kon zijn stelling niet meer redden. Voor Edwin was het misschien een straf van Vadertje Tijd. Edwin besloot namelijk uit protest tegen de nieuwe horlogeregel zijn horloge om te houden. Een Zuiderweg blijft een Zuiderweg zullen we maar zeggen. De wedstrijdleider durfde hier blijkbaar niet in te grijpen of was hij hier ook niet van op de hoogte? Toch een verzoek van je teamleider om je gewoon aan de regels te houden. Ja het is misschien een beetje doorgeschoten regelgeving, aan de andere kant al dit soort mogelijke consternatie leidt alleen maar af.
Ivan beging echter prompt een fout. Dat zorgde dat Ivan duidelijk aangedaan was en de partij plichtmatig en bozig uitspeelde. Dit zorgde weer tot wat frustratie bij Cliteur. Die ook wel weer terecht opmerkte. Ja ik kan er toch ook niets aan doen… Gelukkig werd het uiteindelijk allemaal in de minne geschikt. Nee een schoonheidsprijs verdiende het allemaal niet. Heldere regels en (hernieuwde?) communicatie over hoe te handelen bij verkeerd ingestelde klokken zou mijn aanbeveling aan de KNSB zijn.
Gelukkig kon ik met een goede overwinning tegen de sterke en solide Peter Riksten (rating 2153!) op bord 1 de stand weer gelijk trekken. Het was een boeiende partij waarbij ik zelf een kans miste om in het vroege middenspel groot voordeel te krijgen. Het zag er allemaal ingewikkeld uit en koos voor een meer veilige afwikkeling. Dat leverde ook nog enig voordeel op maar na een onnauwkeurige zet resteerde er een boeiend maar gelijk eindspel. Riksten had echter in de opening heel veel tijd gebruikt en dat brak hem later een beetje op. Onder tijdsdruk deed hij een poging om het initiatief over te nemen maar hij had onvoldoende tijd om het goed door te rekenen. Hij had een zet gemist en dat zorgde er voor dat ik een gewonnen stelling kreeg. Toen was het kiezen of twee verbonden vrijpionnen voor mij of een stuk geven. Hij koos voor het laatste maar dat was ook verloren.
John Riksten zette ons nog op voorsprong met een overwinning op Wiebe Wielinga. Wiebe leek vanuit de opening wat druk en voordeel te hebben. Dat voordeel verzandde echter en John kon afwikkelen naar een eindspel met een goed paard tegen een slechte loper. Dat soort eindspelletjes daar houdt John wel van… hij voerde het dan ook overtuigend naar winst.
Tenslotte Theo… tsja eigenlijk de partij waar ik als eerste een beetje op een punt voor ons had gerekend. Tegenstander Johanan Havinga speelde de opening slordig en dit zorgde er voor dat Theo een kleine kwaliteit kon veroveren. Een technisch gewonnen stelling. dat leek me een kolfje naar de hand van Theo. Tegenstander Havinga rechtte echter zijn rug en de stelling bleek nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk raakte Theo ook nog ergens een stuk kwijt en moest Theo vechten voor remise. Dat lukte helaas niet.
Eindstand op deze letterlijk en figuurlijk van deze warme middag in september 4-4. Het seizoen is weer begonnen.