Door een 5.5-2.5 overwinning tegen Max Euwe 2 blijft Staunton nog volop meedoen om het kampioenschap. De wedstrijd begon wat merkwaardig omdat onze tegenstander Max Euwe 2 maar met 6 mensen en ook nog wat invallers naar Groningen was afgereisd. Op papier is dit het sterkste team van deze klasse, maar vandaag in ieder geval dus niet…
Een kwestie van pech maar ook van bewuste keuzes bleek later (Max Euwe 1 kon nog promoveren, Max Euwe 3 heeft de punten hard nodig). De keuzes zijn te begrijpen als je het over invallers hebt maar er valt wat mij betreft met betrekking tot het verzuim wel het een en ander op aan te merken.
1. Het was misschien wel fatsoenlijk geweest om vanuit Enschede even vroegtijdig een belletje te doen. John Riksten kreeg nu een reglementair punt maar kwam wel helemaal uit Brussel naar Groningen gereden. Gelukkig kon hij zijn moeder nog met een bezoekje vereren. En ja, een belletje had waarschijnlijk tot gevolg gehad dat John ipv een op papier mindere sterke speler had gespeeld. Het lijkt mij echter dat dit element van fatsoen had moeten prevaleren boven de poging om er op deze manier nog iets van proberen te maken.
2. Een van onze concurrenten in de strijd om het kampioenschap, Spassky’s, mag volgende wedstrijd aantreden tegen dit gezelschap. Best kans dat ze dan wel met 8 man en op behoorlijke sterkte achter het bord zitten. Dat is misschien mooi voor ons, maar het deugt natuurlijk niet.
3. Max Euwe en een van hun voorgangers, Esgoo, hebben in de afgelopen jaren wel een wat dubieuze reputatie opgebouwd als het gaat om het opkomen met minder mensen. Wat mij betreft mag de bond bij regelmatig verzuim wel strenger gaan optreden dan alleen het uitdelen van symbolische boetes, zeker met het oog op de invoering van de 4 klasse.
Na dit betoog dan ook toch maar een verslag van de wedstrijd, want er werd nog op 6 borden strijd geleverd. Nou ja, bijna… Mijn tegenstander liet zich in 11 zetten mat zetten. Dat was dus de 3-0.
Hans speelde tegen een speler die, zo bleek later in de analyse, de stelling goed begreep terwijl Hans moeite had een goed plan te verzinnen. Dat levert meestal problemen op. Ook in dit geval.
Een tussenstand van 3-1 dus zo halverwege de middag. De overige borden zagen er ook goed. Alleen Yeb een onduidelijke stelling, de rest beter tot gewonnen.
Onze invaller Bruno debuteerde sterk. In een goed opgezette partij waarin hij steeds iets beter stond lukte het zijn tegenstander niet om op zijn handen te blijven zitten. De tegenstander forceerde, maar overzag het een en ander. Bruno rondde bekwaam op de goal af, 4 -1.
Yeb overzag in een ingewikkelde stelling een sterke zet van zijn tegenstander. Daarna stortte de stelling van Yeb snel in elkaar, 4-2. Maar al snel volgde het beslissende punt. Theo stond als de hele middag beter, won een kwaliteit en wat later ook de partij. De matchpunten waren weer binnen!
Tenslotte dan nog de partij van Jonas. Net als in de vorige ronde was het, met name voor de omstanders, weer een lange zit. Jonas leek zijn tegenstander te overspelen en eigenlijk dachten de meeste stuurlui dat zwart gewoon mat gepompt zou worden over de h-lijn. Jonas deed het anders besloot de dames te ruilen en hield nu ook een gewonnen stelling over. De machine haperde echter en het witte voordeel verdween. Jonas probeerde nog lang, heel lang iets te bereiken maar deze keer was en bleef de stelling potremise.
Kortom een 5,5-2,5 overwinning en we blijven meedoen om het kampioenschap. Zelf twee keer winnen is de opdracht en als Spassky’s dan ergens wat laat liggen dan is het ondenkbare werkelijkheid geworden. Maar dat is nog een letterlijk en figuurlijk nog een eind weg. De volgende wedstrijd is uit tegen de koploper WSG uit Winterswijk. Ik zou zeggen komt allen…
Erwin van Pelt