Het chagrijn was van de gezichten af te lezen na afloop: Staunton liet Almelo met 3,4-4,5 vertrekken uit het Denksportcentrum. Tja, John, en we moeten met jou beginnen. Mooie pot, met keurige opvoering van de druk, pluspion, en een overzichtelijk eindspel met zware stukken, en nog één zet te gaan, met 50 seconden op de klok. Wat zul jij de film nog vaak in je hoofd hebben gedraaid in de uren (dagen?) daarna, maar deze zaterdagmiddag dacht je na over je laatste zet, keek niet meer naar de klok, en toen je je zet uitvoerde, kon je tegenstander niet anders dan je wijzen op de vlag…..Op dat moment werd het 3-2 voor Almelo inplaats van 3-2 voor Staunton, en het was volstrekt duidelijk dat dit twee matchpunten kostte, want ook al zorgde Erwin nog voor een gelijkmaker, Theo had al eerder de winst gemist en moest in remise berusten, en Hans vocht al voor een verloren zaak.
Natuurlijk waren er andere verliezers, die mede zorgden voor deze ontknoping. Zoals gezegd, Theo miste een niet zo moeilijke winst. Yeb had een probleemloze pluspion, maar wilde het tactisch doen, en het bord ging in brand, en Yeb kwam in tijdnood. Met het nieuwe tempo is Yeb absoluut tegen elke tegenstander in het nadeel, want hij moet blijven noteren. Toch was de stelling één zet voor het eind nog goed te redden, ware het niet dat Yeb mat-in-1 overzag. Hans leek doorstond een Morragambiet keurig, maar maakte toen een fout, die hem de dame tegen toren en stuk kostte, en ondanks langdurig verzet was dat onvoldoende.
Aan het begin van de middag verloor Piet snel van jeugdtalent (zie bijvoorbeeld zijn prestaties in Hoogeveen) Yorick Postema, maar tegelijkertijd zorgde Joop voor de 1-1. Paul had het even moeilijk, maar was, zoals vaak – gewoon sterker in de beslissende fase. En Erwin won eigenlijk een prima partij, met een mooi slotmat.
7 december weer verder, dan gaan we naar Caissa 5 in Amsterdam.
O ja, 11 november ontvangt het KNSB-bekerteam HSP/Veendam.