De voorbereiding leek gesmeerd te verlopen. Team snel compleet en een goed gevoel bij deze lokale kraker tegen Sissa 1. Iedere teamleider kent dat tevreden gevoel. Maar helaas… dan toch dat ene appje. John durft het niet aan om van België naar Nederland te rijden want vreest oa door de onvoorspelbaarheid van de acties grote (onvoorziene) vertraging door de boerenterreur die Nederland en Europa op dit moment weer teistert. Gelukkig was Anders bereid om op korte termijn in te vallen.
Het past natuurlijk wel bij het belang van deze wedstrijd dan gaat het zelden van een leien dakje. Versterkte degradatie, een stroef begin en voor beiden teams is winnen eigenlijk een must. Winst is een belangrijke stap op weg naar lijfsbehoud en bij verlies wordt het gewoon heel lastig. Laten we maar de met de inleidende beschietingen beginnen.
De Sissanen zijn blijkbaar op trainingskamp geweest in proeflokaal Hooghoudt. Op drie borden krijgen we 1.b3, de Nimzo-Larsen opening, naar ons hoofd geslingerd. Alleen Niels Brand was blijkbaar verhinderd want hij speelt de Trompovsky tegen Martin. Onze eigen Nimzowitsch (Anders: “de schaakleraar van Denemarken”) en vooral Larsen (Binnenkort een lezing!) adept Anders opent “gewoon” 1.e4. Ook andere teamgenoten kiezen voor een meer conventionele opzet.
Op alle borden is er strijd zoals je verwacht bij een wedstrijd als deze. Ik zie de eerste uren geen borden waar duidelijk is welke kant het opgaat. Zelf worstel ik vooral om een goed plan te vinden, maar heel slecht kan mijn stelling ook niet zijn. Edwin kwam niet helemaal lekker uit de opening zo zei hij later, maar hij weet zijn stelling zo te zien behoorlijk op te poetsen. Dat is een bord waar ik wel vertrouwen in heb. Voor de rest veel taaie stellingen.
Dan komt er toch tekening in de strijd. Theo en zijn tegenstander komen in een volledig gelijk toreneindspel terecht en besluiten tot remise. Anders maakt een fout tegen Maarten Hemmes en daarna gaat het van kwaad tot erger. Zelf heb ik mijn iets mindere stelling, maar het lukt mijn tegenstander Raymon Oord niet om daar echt zaken mee te doen. Ik kan zijn initiatief neutraliseren en er resteert een gelijk eindspel. We besluiten tot remise. In de avond, als ik mijn partij invoer, geeft de computer nog ergens even een merkwaardige piek in het voordeel van mijn tegenstander. Hmmm totaal niet gezien, mijn tegenstander ook niet. Edwin trekt zijn goede vorm van de laatste tijd door en weet een prima overwinning te scoren tegen Jorn Torenbosch. Vier borden klaar 2-2.
Het kan nog alle kanten op, want op alle andere borden is het nog spannend. Sander een tikje minder denk ik, Hans gelijkwaardig, Ivan onduidelijk voor mij en Martin een spannende stelling.
Dan toch een tegenvaller. Hans maakt een vingerfout in een volledig gelijk eindspel en staat gelijk verloren tegen Kenneth Muller. Dat is balen. Gelukkig weet Martin te profiteren van een fout van zijn tegenstander, die daarna ook nog een afwikkeling toestaat naar een eenvoudig gewonnen pionneneindspel. Zes borden klaar 3-3…een degradatiekraker waardig.
Inmiddels heeft Ivan het initiatief gepakt tegen Edim Salihbegovic. Ik heb het gevoel dat hij elke zet beter komt te staan. Sander staat echter verloren tegen Sjoerd Rookus. Sander verdedigt hardnekkig, maar Sjoerd lijkt het gewonnen eindspel toch met vaste hand naar winst te schuiven. Hooguit 4-4 is mijn inschatting. Hans drentelt wat ongedurig rond. Het zit hem niet lekker. Ik vind deze betrokkenheid wel mooi om te zien. Alles toch wel meegemaakt in het schaakwereldje maar de strijdlust blijft. Hij mompelt dat het nog niet zo eenvoudig is en dat het nog kan.
Sjoerd omzeilt alle klippen. Het is nog nog een kwestie van een paar nauwkeurige zetten, nou ja misschien eigenlijk maar 1. En dan slaat het noodlot toe voor Sissa en valt ons het geluk toe waar we je in een strijd tegen degradatie soms behoefte aan hebt. Sjoerd grijpt vreselijk mis met Lb7 en na a5 van Sander beseft hij wat hij heeft gedaan. Hieronder misschien wel de stelling van het seizoen:
Hij kan nog net remise maken, maar dat is niet voldoende want Ivan heeft inmiddels een eenvoudig gewonnen stelling tegen Edim bereikt. Maar verder kan hij wel even door de grond zakken. Ik denk dat we als schaker allemaal wel met hem meevoelen. Ongetwijfeld een lange avond bij Hooghoudt en/of een slapeloze nacht. Ik ken maar weinig schakers die dit soort dingen eenvoudig van zich laten afglijden.
Ivan schuift zijn gewonnen stelling rustig uit en boekt na een taaie partij een hele belangrijke overwinning. We winnen deze belangrijke wedstrijd met 4,5-3,5. We staan zesde en doen met nog 3 wedstrijden te gaan mee in de middenmoot. Nog wel minstens een wedstrijd winnen is wel het devies. Maar de wereld ziet er na 2 overwinningen op rij toch een stuk zonniger uit.
We besluiten de avond bij Tong Ah. Een wat troosteloos Chinees-Indisch restaurant waar we de enige gasten zijn. De traditionele Chinees-Indische restaurants, ondanks dat ze inmiddels immaterieel erfgoed zijn geworden, hebben het moeilijk. De schaakwereld biedt nog steeds massale steun op de KNSB zaterdagen. Volgens geruchten gaat Groninger Combinatie zelfs na elke thuiswedstrijd bij dit restaurant eten. Ze richten zich tegenwoordig met name op afhaal en bezorging zo te zien en het bier wordt in blik geserveerd. Het eten smaakte overigens prima en de sfeer was natuurlijk ook uitstekend. Erik Hoeksema schreef het ooit al in het allang ter ziele gegane Schaaknieuws. Je komt als schaker nog eens ergens in de wereld. In zijn geval ging het om het restaurant van het ook ter ziele gegane V&D in Enschede. Alles van waarde is weerloos. Maar Staunton overleeft al 153 jaar en ook nu zijn we op de goede weg!