Dat waren de woorden van Erwin van Pelt, die op afstand kennis nam van de einduitslag van WSG – Staunton.
In het zonnige en warme Winterswijk (1 november!) werd het een verdiende 5-3 voor de promovendus uit de Achterhoek. Dat hadden zij niet verwacht. Wij zeker niet.
Op bord 8 besloot ik (Piet) met zwart tot een remisevoorstel na geconstateerd te hebben dat de winst bij John een kwestie van tijd was, en dat de rest gelijk of ogenschijnlijk gemakkelijker stond. John zette ons inderdaad op voorsprong, maar toen waren de eerste donkere wolken voor ons in de (mooie) toernooizaal al zichtbaar.
Invaller Dick Hummel kreeg een winnende koningsaanval over zich heen. Inmiddels stonden ook Joop, Yeb en Paul moeilijk, maar toch kwamen we nog even op voorsprong: Hans won overtuigend in de tijdnoodfase. Joop gaf zijn dame voor een stuk in de veronderstelling de stelling te domineren, maar dat bleek een misrekening. Ondanks hard zwoegen belandde hij in een kansloos toreneindspel met minuspion. Dat laatste gold ook voor Yeb, maar dit was wel de partij waarin andere uitslagen dan een nul mogelijk waren. In het middenspel miste Yeb een kans op voordeel, in het toreneindspel met minuspion was taaier verzet met kans op een halfje zeker mogelijk.
Paul verloor van een invaller met bescheidener rating, maar volgens de Winterswijkers betrof het hier een zeer sterk schaker, die lang “in ruste”was geweest. Paul werd langzaam weggedrukt.
Goed, een verloren strijd dus, maar Theo was met vaste hand op weg naar een punt, toch? Nee, zelfs dat lukte niet, Theo moest uiteindelijk een remise berusten. Hij miste een duidelijke winst, zo werd snel aangetoond.
Tja, en nu 22 november tegen Sneek 2. Een sleutelduel onderin KNSB 3B!