De laatste keer dat we tegen Groningen 4 speelden, dat heette toen nog Groningen 5, was twee jaar geleden in de promotieklasse. In mijn herinnering was dit een eenvoudig gewonnen wedstrijd, vandaar dat wij optimistisch aan de strijd begonnen. Of eigenlijk moet ik ik zeggen: ik begon optimistisch. Een dag eerder, op verzoek van mijn tegenspeler, opa Henk Haisma, die z’n dochter had beloofd dinsdag op z’n zieke kleinzoon in Delft te gaan passen. Bijna 100 ratingpunten meer, dus dat moest wel goed komen. Niet dus, de Orang Oetan, al 25 jaar het huismerk van Henk, werd niet gevloerd. Wel bijna, maar daar hebben we niks aan. Met een halfje naar de DSW. Om 21.30 werd daar op het bord van Bram al de eerste vrede getekend, voetbalschaak. Maar het zag er goed uit, zowel bij Dick als bij Ronald verscheen een dame op h6, snel mat dreigend. Bij Ronald was het ook inderdaad achter elkaar uit (1-2), maar Dick had met een taaie verdediging te doen. Op het 4e bord speelde Henk met zwart tegen de hem overbekende Velimirovic-aanval. Na toch een onnauwkeurigheidje liet tegenstander Tsjisse Tilma de kans een mooi stukoffer te plegen niet aan z’n neus voorbij gaan. Waarna Henk ten onder ging aan de e-lijn met daarop een nog niet gerokeerde koning. (2-2). Na een gesloten siciliaan leek er bij Jan Colly een evenwichtige stelling ontstaan. Maar toen zwart een open g-lijn ter beschikking kreeg met voor de koning nog slechts een loper op g2, had er toch een alarmbel moeten gaan. Nee dus en een stuk dat gedekt leek door de loper op g2 werd zonder pardon gearresteerd (3-2). Gelukkig deed Rob wel goede zaken tegen Annelies, alle zware stukken tegen een langgerokeerde koning wisten uiteindelijk een pionnetje van de koningsstelling te snoepen, waarna het snel uit was (3-3). Nog 2 partijen te gaan. Dick zijn tegenstander had dermate mooi gekeept dat hij 2 stukken + 2 pionnen tegen één toren had. Dit taxeerden de omstanders als verloren voor ons. Jeljer werd ingefluisterd dat hij door moest, hij stond immers een kwaliteit tegen een pion voor. Een remiseaanbod werd afgeslagen en Jeljer schoot in de denktank. Toen hij daar weer uit was, had Dick door zeer actief spel van toren en koning een verrassende remise bereikt, Jeljer echter had z’n kwaliteit terug moeten geven. Nu zou een remise-aanbod van onze kant moeten komen, maar in plaats daarvan blunderde Jeljer z’n toren weg. We hebben er niet van kunnen slapen.
Groningen 4 1700 - Staunton 2 1783 4½ - 3½
1. Guido Visser 1745 - Dick Hummel 1818 ½ - ½
2. Annelies van den Heuvel 1697 - Rob Popken 1862 0 - 1
3. Ferry Ruigendijk 1702 - Bram Kruisinga 1825 ½ - ½
4. Tsjisse Tilma 1762 - Henk Seijen 1806 1 - 0
5. Tim Loos 1710 - Ronald ter Steeg 1797 0 - 1
6. Henk Haisma 1690 - Jeroen Groot 1785 ½ - ½
7. Jaap Koekoek 1587 - Jan Colly 1718 1 - 0
8. Henk Pompstra 1703 - Jeljer Dijkstra 1654 1 - 0