Een mooie zonovergoten zaterdag. Dat betekent voor Staunton dat de kans groot is dat er een uitwedstrijd naar Winterwijk op het programma staat. Voor de 3e keer in 4 seizoenen speelden we een uitwedstrijd op een mooie zaterdag in de Achterhoek. Dit keer gingen we zelfs met 10 man op stap. Piet als non-playing captain en Yeb als meelevende teamgenoot en supporter. Er stond dit keer dan ook echt wat op het spel. Bij winst zou het kampioenschap niet langer alleen een mogelijkheid zijn maar iets om serieus rekening mee te houden.
De heenreis voorliep voorspoedig en toen we een parkeerplekje hadden gevonden tussen alle Duitse bezoekers kon de wedstrijd beginnen. De Duitse invloed is in de teamopstelling van WSG ook goed merkbaar. Vier goede Duitse spelers deden er dit keer mee. Maar de sfeer was goed en we hadden er vertrouwen in dat er tegen de koploper wel wat te halen viel.
De wedstrijd begon met een correcte remise van Theo. Met zwart tegen een gelijkwaardige speler en op de overige borden nog volop strijd een prima begin. Jonas was inmiddels bezig de topscoorder van de tegenstander Jochem Mullink (7 uit 7) hard aan te pakken. Dat zag er goed uit.
Helaas kwamen er toen vlak na elkaar wat tegenvallers. Joop verloor een belangrijke pion en dat kon zijn stelling niet hebben. Ook bij een van de steunpilaren van dit seizoen, John, ging er in een moeilijke Konings-Indiër iets niet helemaal goed.
Gelukkig kreeg Edwin in een lastige stelling een vol stuk cadeau. Verder kon ik zelf ook een punt scoren. In een moeilijke partij had mijn tegenstander een lastig paard op f4 geparkeerd. Ik had veel tijd nodig om tot goede beslissingen te komen en vooral om mij zelf er van te overtuigen dat er geen groot onheil in de lucht hing. Er kwam echter een snel einde aan de partij toen mijn tegenstander vermoedelijk dacht een klap uit te delen, maar geconfronteerd werd met een harde tegencounter. Na 5 partijen een tussenstand van 2,5-2,5. Op de andere borden was er nog strijd.
Bruno had een gelijk toreneindspel, maar het was nog wel een speelstelling waarin beiden zich konden vergissen. Jonas had inmiddels winnend voordeel in een eindspel met een pion meer en een goed loperpaar. Hans had steeds een wat mindere stelling maar dat leek nog niet desastreus. Er was dus hoop op een goed resultaat.
Hans vergat echter volkomen dat hij op zet 40 er gewoon een half uur bijkrijgt op de klok. Gevolg was dat hij bleef snelschaken. Deze giftige cocktail zorgde ervoor dat hij, zoals vaker dit seizoen, eigenlijk geruisloos verloor. Ondanks deze tegenvaller was er inmiddels wel optimisme. Jonas was een zeker punt en Bruno leek ineens heel goed te staan. Dat bleek tegen te vallen. De immer nuchtere Droidfish bevestigde dit na de wedstrijd. De stelling was gewoon gelijk. Bruno waagde gezien de stand van de wedstrijd nog een winstpoging. Achteraf misschien niet noodzakelijk, maar het had mooi kunnen aflopen. Zijn tegenstander vond echter de juiste verdediging en had daarna een gewonnen stelling.
Dat was het einde van de kampioensaspiraties van Staunton dit seizoen. Jonas won zijn uitstekend gespeelde partij nog wel. Dit zorgde voor krappe 4,5-3,5 nederlaag. Een spannende wedstrijd maar gezien het verloop van de wedstrijd zijn er niet echt momenten waar we echt aanspraak hebben kunnen maken op de winst.
Zoals de traditie voorschrijft als we in de Achterhoek een externe wedstrijd spelen, nodigde Poppe ons uit in zijn dacha in de bossen bij Lochem. Ook trakteerde hij ons dit keer weer op een etentje in een landelijke gelegen eetcafe met mooie overzichtelijke Oud-Hollandse kaart. Alleen de vlaflip ontbrak op de toetjeskaart.
Tijdens het gezellige etentje was er toch nog een baalmomentje toen bleek dat Spassky’s in Enschede had verloren van Max Euwe 2. Dat deze keer met gemiddelde rating van 2070 blijkbaar wel zijn sportieve plicht deed. Door onze nederlaag hebben de fratsen van Max Euwe weinig gevolgen, maar het had een behoorlijk ontwrichtend effect kunnen hebben. Het moet nu raar lopen wil WSG nu geen kampioen worden. Het had eigenlijk best gekund mijmerde teamleider Piet nog even… en zo is het.
Voldaan, maar misschien een tikje teleurgesteld keerden we terug naar Groningen. Tegen elven liep ik onder het genot van het laatste stukje voorjaarswarmte naar huis. Als teamlid en voorzitter dacht ik wat een leuk, gezellig team hebben we met zijn allen. Elke KNSB zaterdag is nog steeds, elke keer weer, iets waar ik naar uitkijk. Een mooi einde van een bijna perfecte dag
Erwin