Het is een teleurstellend seizoen voor het Nosbo team van Staunton. Weer werd er op het nippertje verloren. Dit keer in en van Roden. We hadden twee goede invallers, Piet Mulder (laatste tijd ook nog goed in vorm) en jeugdtalent Levi Sekema, dus daar zijn de excuses ook niet te vinden.
Met jeugdtalent Levi is ook direct het lichtpunt van de wedstrijd genoemd. Hij speelde een prima partij. Een gezonde opening met een prettig ruimtevoordeel. Zijn tegenstander kon geen goed plan vinden, werd opgescheept met een lelijke dubbelpion en langzaam maar zeker teruggedrongen. Volgens Levi speelde hij zelf het eindspel niet helemaal nauwkeurig maar het was ruim voldoende om de vis op het droge te brengen.
Naast hem wist ook Henk Seijen te winnen. Van de deze partij heb ik weinig meegekregen. Het was een mooi beeld deze 75 jaar leeftijdsverschil. Henk, 87 jaar en honderden externe partijen voor Staunton en Levi, 12 jaar en bezig met zijn tweede externe partij, zij aan zij, twee punten scorend. Het is een spel voor alle leeftijden (tip van en voor de teamleider….een foto maken van dit soort zaken).
Inmiddels had Jaap van der Graaf verloren van oud Helpman lid Lieuwe Boskma. Dat was een gelijk opgaande partij waar Jaap zich in het eindspel verslikte. De partij werd door Lieuwe bekwaam uitgeschoven. En ooh ja als jeugdtrainer wil ik de heren er graag even op wijzen, dat een pionneneindspel ingaan op basis van termen als ik sta iets beter of het zal wel remise zijn zeer gevaarlijk is. Zie ook de column van Hans Ree hierover in het NRC.
Theo speelde remise na een spannende partij. Het gerucht gaat zelfs dat Theo een stuk heeft geofferd zonder dat het direct mat was, maar dat lijkt mij voorlopig een gevalletje fakenews. Zonder een duidelijke kopie van het notatieformulier heeft het niet plaatsgevonden…
Erwin wist na een goede partij te winnen. Na een paar slechte externe partijen was dit wel weer eens lekker. Het zat een beetje mee want ik had de opening in december op het schaakfestival ook al op het bord gehad tegen Bob Bishoen. Toen deed ik het verkeerd, maar deze keer kon ik de de door de computer gesuggereerde verbetering op het bord brengen. Helaas ging mijn tegenstander niet in op het geplande kwaliteitsoffer, maar ook nu kreeg ik al snel een fijne stelling waar ik door wat onnauwkeurig spel van mijn tegenstander al snel een pion kon buitmaken. Later wist ik er nog een te winnen en kon ik een en ander naar een vol punt converteren.
De meeschrijver heeft geconstateerd dat Staunton inmiddels een voorsprong had genomen van 3,5-1,5. Hierna kantelde de wedstrijd echter. Gerrit ten Brinke ging in een gelijke stelling door zijn vlag. Dat was een eerste tegenvaller. Jaap Hettinga had het zwaar tegen good old Johan Zwanepol, maar leek nog te kunnen vechten.
Piet had inmiddels een pion geofferd voor een mooie aanvalstelling tegen Tom Visser. Ik had op dat moment nog vertrouwen in een goede afloop. Helaas liet Piet de winstkans onbenut. Een bekend verhaal. Motief en thema wel gezien alleen even de juiste zetvolgorde dmv een sluw tussenzetje vinden bleek te lastig. Dat was het definitieve kantelpunt in de wedstrijd. Piet werd gedwongen dames te ruilen en daarna kon zwart op zoek naar de winst met zijn pion meer. Dat deed hij bekwaam. Dus ipv de overwinning te vieren hingen we ineens in de touwen. Jaap deed zijn best, maar Johan Zwanepol liet Jaap Hettinga niet meer ontsnappen. Roden nam zo revanche voor de stevige nederlaag van afgelopen seizoen. Helaas…. Hopelijk kunnen we de komende wedstrijden nog even onze tanden laten zien hoewel er nog twee stevige opponenten op het menu staan (Groninger Combinatie 1 en ESG 1).
Tenslotte mag niet onopgemerkt blijven dat wij door een jarige tegenstander op taart werden getrakteerd. Of het nu wel of niet een Trojaans paard was zal wel voor altijd onduidelijk blijven.
Erwin van Pelt (teamleider Staunton N1)