Het KNSB bekerteam van Staunton heeft zich met een overtuigende 4-0 overwinning op Van der Linde uit Winschoten geplaatst voor de volgende ronde van de KNSB beker. Het was eigenlijk een eenvoudige overwinning. Op basis van de ratingverschillen was dit ook niet raar. Volgende ronde wacht LOS (voor de 3e keer achter elkaar als ik het goed heb). De vorige keren verloren we redelijk kansloos dus er zal wel uit een ander vaatje getapt moeten worden om een ronde verder te komen. Maar eerst een kort verslag van deze bekerwedstrijd.
Jaap was het eerste klaar, hoewel hij en zijn tegenstander qua zettenaantal de langste partij van de avond speelden. Jaap had al snel de overhand en hoewel er nog de nodige zetten werden gedaan was al snel duidelijk welke kant het op zou gaan.
Ik won na 4 zetten al een pion, maar mijn tegenstander besloot die pion toch nog maar even te dekken.. dat kostte hem een volle toren. De rest was vooral het uitstellen van het onvermijdelijke van de kant van mijn tegenstander. Het gaf mij wel de gelegenheid om later op de avond wat bij te praten met wat oude bekenden en vooral met mijn eerste schaakleraar (maar ik denk ook van Sander) Jo Krawczyk . Inmiddels 83 maar nog steeds actief voor de jeugd van van der Linde!
Piet deed er wat langer over om het punt binnen te halen. Zijn tegenstander had zich met wit dan ook buitengewoon passief opgesteld met een hardcore Nijlpaard opstelling. Wat mensen daar, vooral met wit, toch in zien?? Ok als zwart niet oplet en wit iets te enthousiast naar de keel vliegt dan kan wit natuurlijk hard counteren. Maar mensen zo passief dient het spel niet gespeeld te worden met de witte stukken. Donner schreef het al in zijn bekende stuk Mooi klein ding….”Maar kan men zich zo verlagen? Zozeer het zuivere weten opofferen aan de eisen van de praxis? Nee, nee, één ding mag de schaakspeler nooit verliezen: de objectiviteit, oftewel wat hetzelfde is, het zelfrespect.” Piet liet zich niet uit zijn tent lokken en bouwde rustig ruimtevoordeel en een gezonde plus op tegen de passieve witte stelling. Zoals vaker in dit type stelling gaf de koe (of in dit geval het nijlpaard) toch redelijk snel melk. Dat was 3 en het einde van de wedstrijd.
Edwin had de lastigste tegenstander en partij. Zijn tegenstander speelde de opening actief en Edwin moest opletten niet in het nadeel te komen. Dat deed hij bekwaam en nam toen langzaam maar zeker het heft in handen. Zijn tegenstander offerde een pion (of was hij die gewoon kwijt?) maar dat kon het tij niet keren. Edwin haalde in het eindspel rustig het vierde punt binnen.
Erwin van Pelt