Verslag door teamleider Jaap van der Graaf
Gezellige drukte in het DenkSportCentrum
Zaterdag 15 december op naar het DSC voor onze uitwedstrijd tegen het derde van de Groninger Combinatie. Moeite om de fiets te parkeren, want wat bleek, er stonden maar liefst 6 KNSB wedstrijden op de rol. Wij speelden boven, waar ook de wedstrijd GC4 – LOS plaatsvond in onze klasse. Ook in de zaal GC1, die gingen er hard af tegen ASV. Even een triviant feitje: mijn tegenstander van vandaag heeft ooit de laatste wedstrijd van, en voor hem dus tegen, Lex Jongsma, uitkomend voor ASV, gespeeld).
Op voorhand was dit een wedstrijd waar we niks te verliezen hadden, gemiddelde rating van ons zo’n 230 punten per bord minder. Maar goed, om onze huid toch zo duur mogelijk te verkopen hadden we de opstelling een beetje door elkaar gehusseld, om niet al te voorspelbaar te zijn.
Een rondje lopend na het eerste speeluur langs de borden blijkt dat we behoorlijk in de wedstrijd zitten. Henk staat op het oog goed, Wiert heeft zich daarentegen geheel vast laten zetten, dat is een kwestie van tijd voordat daar de stukken weer in de doos kunnen en dat geschiede dan ook vrij snel, we staan 1-0 achter. Ikzelf krijg op zet 11 een pion aangeboden, dat na lang denken van mijn tegenstander. Hoewel ik niet zag hoe hij daar dan de compensatie voor ging krijgen durfde ik deze toch niet aan te nemen (zo’n FM ziet waarschijnlijk toch veel meer en dieper dan ik is dan toch wat in je achterhoofd speelt). Daarnaast had ik een goede andere voortzetting die ook een plezierige stelling opleverde.
Een volgend rondje langs de velden: Bram staat nogal dubieus , materiaal achter en onder druk, kan me niet voorstellen dat die het gaat houden. Henk staat nog steeds goed, maar hoe gaat hij het verzilveren? Anders is iets geniaals aan het uitvoeren, hij probeert klaarblijkelijk niet alleen op de koningsvleugel aan te vallen, maar ook in het centrum, zonder dat hij gerokeerd heeft, ik zie echter niet precies hoe dat dan uiteindelijk tot voordeel moet leiden, ik heb m’n twijfels. Bij Lucien lijkt de stelling wat vervlakt, hij lijkt gekozen te hebben voor een langzame strategische positionele partij, ik schat in als gelijk. Bauke staat onder druk, Vincent idem. Ik schat in dat ongeacht het resultaat van mijn partij we gaan verliezen. Met die wetenschap en dat ik ondertussen mijn stelling van plezierig naar goed had te krijgen, durf ik remise aan te bieden. Mijn tegenstander gaat langdurig denken, en doet een zet. Ok, prima, we gaan door.
6 zetten later sta ik echt goed, maar wel in een ingewikkelde stelling. Mijn tegenstander speelt zijn paard, houdt dat heel lang vast op het veld waar hij het neerzet en bied nu zelf remise aan. Ik heb zo’n 3 kwartier meer tijd dan hij dus daar maar eens goed over denken. Ik zie allerlei varianten die tot winst leiden, maar ook eentje die ik als meest waarschijnlijk beschouw die een pionnetje oplevert en een vrijpion op de zesde rij maar wel in een open stelling met nog veel zwaar materiaal waar het bekende ongeluk zo maar kan geschieden. Bovendien malen er ook gedachten in het hoofd als “een paar zetten geleden was ik tevreden met remise, waarom nu dan niet”; “dat surplus aan ratingpunten gaat me toch in het eindspel de kop kosten”; maar ook “als hij remise aanbied, terwijl hij dat een paar zetten geleden niet wilde aannemen dan zal hij wel winst voor mij hebben gezien, waarom kan ik het niet vinden?” Dit soort overpeinzingen kosten tijd en leiden vreselijk af van daadwerkelijk aan de stelling rekenen, en beginnen bij mij zelf blokkerend te werken en de tijd tikt door…. Besluit genomen ik ga voor het halve ei, durf het risico van de lege dop niet aan.
Bij de analyse achteraf blijkt dat hij mijn remise aanbod niet gehoord heeft!!! Dat geeft opeens weer een heel ander licht op mijn beschouwingen. Je kan wel stellen dat zijn bod psychologisch juist was. De stelling die ik voor ogen na die ogen had was inderdaad nog lang niet uit (ook volgens de computer +1). Maar … volgens die zelfde computer was de waardering +3 in de echte slotstand. Wel is dat dus weer met varianten die ik achter het bord echt niet aan het verzinnen was. Misschien dat als het remise aanbod niet gekomen was en er dus door gespeeld zou zijn dat ze dan wel voor mij over de horizon waren gekomen. Het blijft een mooi spel waarbij je niet alleen met je tegenstander maar soms ook met je zelf in gevecht ben…
Goed, ik dus remise en beneden zat Lucien al te analyseren, zijn partij is eigenlijk nooit uit evenwicht geweest, en het is dus ook remise geworden. Bram had zoals verwacht het niet kunnen houden en verloren. Tussenstand 1-3 achter. Bij Anders blijkt het geniale in de uitvoering inderdaad niet te kloppen, dat gaat mis: 1-4 achter.
Tijdcontrole achter de rug. Henk staat een kwaliteit voor maar er komen een paar pionnen angstwekkend opgerukt. Hoofd koel houden, dat moet gewonnen kunnen worden. Vincent heeft een eindspel met 4 lopers en hij 4 pionnen en zijn tegenstander 5. Lijkt mij niet te houden. Bij Bauke is het ondertussen spektakel geworden en we dichten hem goede kansen toe.
De apotheose:
Bij Vincent is het materiaal gereduceerd tot allebei 1 loper van gelijke kleur en Vincent 1 pion tegen 2 pionnen. Miraculeus hoe hij dat remise weet te houden, een groot compliment! En wat gebeurd er bij Bauke… die loopt stoom afblazend door de speelzaal, hij heeft een stuk weggegeven omdat hij dacht mat te gaan geven…. daar zat helaas toch een gat in het matnet. En toen liet zijn tegenstander (geen slechte speler overigens, niet voor niets als gastspeler mede-koploper in onze interne!) hem niet meer glippen. Bij analyse achteraf had hij vanuit de kritische stelling wel iets van mat in 3 (of groot materiaal winst) kunnen geven. Maar dat was pas na lang puzzelen gevonden en zoals al eerder in het verslag geconstateerd: je moet het wel achter het bord vinden.
Henk had ondertussen zijn hoofd koel gehouden, bleef goed rekenen, haalde stap voor stap het gevaar uit de stelling en wikkende af naar winst! Een prima en verdiende overwinning!
Dat geeft dus een totaal score van 2,5 – 5,5 verlies. Dat lijkt aardig, want op basis van het rating verschil was de verwachting 1,5 – 6,5. Echter met de wijsheid van nu had er misschien ook wel een 4-4 ingezeten…
Na afloop een gezellig en prima Indisch buffet waar we met een 4-tal teamgenoten nog uitgebreid de diverse geniale invallen, gemiste kansen en psychologische momenten tijdens zo’n wedstrijd hebben doorgenomen. Het was een mooie dag.