Afgelopen zaterdag moesten we met het KNSB team 2 borden leeg laten in de uitwedstrijd tegen Emmen. Helaas ook deze vrijdag weer 2 lege borden in onze uitwedstrijd tegen Het Kasteel, wederom door ziekte, het gaat rond.
We besluiten bord 2 en 4 open te laten, zo hebben we 3 wit partijen (bord 1,3 en 5) en een zwart partij op bord 6.
Erwin (1) krijgt vrij snel een dreigende aanval op de vijandelijke koning, maar hoewel de stelling van zwart kraakt, barst deze niet. Ik, Jaap (3), snaai een pionnetje mee, heb hier wel lang over getwijfeld, want zwart houdt dan wel een mooie stelling over met een sterk loperpaar. (De twijfel was terecht, computer geeft duidelijke plus nu voor zwart).
Jan (5) heeft een gelijkwaardige stelling met misschien een klein plusje ivm betere pionnenstructuur. En de stelling bij Hans op 6 is voor mij moeilijk te beoordelen, ziet er wat chaotisch uit en ik tel een pion minder, maar hij heeft wel alle lijnen onder controle.
Langzaam maar zeker worstel ik me onder de druk uit en neem het initiatief over, weet zijn sterkste loper af te ruilen en ik dring de vijandelijke stelling binnen. Ik sta goed, en nog steeds dat pionnetje voor. Onder de druk wordt er een stuk verloren door zwart, directe opgave, we staan 1-0 voor.
Even later heeft ook Hans het punt binnengehaald, is over zijn tegenstander heen gewalst. 2-0.
Erwin dacht een stuk op te halen, heeft echter een wending over het hoofd gezien en staat opeens helemaal niet zo lekker meer. Weet een paar zetten later toch via een trucje de partij naar zich toe te trekken, zijn tegenstander overkomt wat hem daarvoor gebeurde: je staat goed en dan ben je even niet scherp meer in de euforie. 3-0.
Ondertussen heeft Jan het initiatief gepakt en heeft een winnend (eerst dubbel, later enkel) toreneindspel in handen. Helaas met wat tijdsdruk ontglippen wat onhandige zetten aan zijn vingers, de tegenstander weet actief te worden en zoals dat vaak bij toreneindspelen gaat, is activiteit belangrijker dan een pionnetje meer. Er zal nu hard gevochten moeten worden voor de remise. En dan bied zijn tegenstander dat aan!? Jan moet er wel even over nadenken, en beseft dat de halve dop beter is dan het lege ei. En bovendien is dit het winnende halfje!
Zo rijden we voldaan door de donkere bossen van Drenthe terug over de N34 en zijn we iets na middernacht weer in Groningen. De matchpunten zijn dus binnen, maar we laten natuurlijk wel (potentiële) bordpunten met die lege borden liggen. Is misschien jammer voor het kampioenschap als het “doelsaldo” doorslaggevend gaat worden. Maar dat is van latere zorg, dit was al met al een leuke schaakavond.
(met dank aan Willem Schepers van Het Kasteel voor de foto’s)