Gisteren werd de 3e ronde van het Nosbo kampioenschap gespeeld. Geon en Erwin hadden relatief mindere tegenstanders en wisten hun partij zonder al te veel moeite te winnen.
Nestor Henk Seijen speelde eigenlijk de beste partij van de avond tegen de sterke Koen Lambrechts. Henk speelde weer uiterst moedig. In een megascherpe Vallejo Ponsvariant van de Britse aanval in de Najdorf-variant van het Siciliaans, waarvan de moderne theorie ongeveer op zet 15 begint, offerde zijn tegenstander op een bepaald moment een stuk, waarvan in de analyse ook niet helemaal duidelijk werd of het volledig correct was. Helaas ging Henk in de complicaties ten onder. Maar in ieder geval was hier sprake van een echt gevecht en kondigde Erik Hoeksema in de bar in ieder geval alweer een rubriek aan.
Voor de andere Staunton spelers was het een zware avond. Yeb Blom werd hard aangepakt door Jasper Geurink. Op zich geen schande natuurlijk, maar de manier waarop liet weinig ruimte voor illusies. Yeb kreeg vanuit de opening de duimschroeven aangedraaid en moest al snel noodgedwongen een stuk offeren, maar echte compensatie was er niet.
Piet speelde tegen de huidige Nosbo- kampioen Renze Rietveld. Er kwam een theoretische variant van de Franse Tarrasch op het bord, maar eenmaal uit de theorie ging Piet snel de fout in en kwam met een hopeloos passieve positie te zitten. Rietveld rondde het werk vervolgens keurig af.
Joop Hummel verloor ook vrij snel van Edim Salihbegovic. Geen schande op zich, want Edim is een goede speler met een te lage Fide-rating. Maar ook hier had ik het idee dat het behoorlijk eenrichtingsverkeer was.
Hoewel alle spelers een sterke tegenstander hadden en de nullen op zich geen rare uitslagen zijn was de geboden tegenstand wel een beetje aan de magere kant voor mijn gevoel. Het geeft wel aan dat de vorm van veel Staunton spelers op dit moment niet KNSB-waardig is. Gelukkig is vorm een ongrijpbaar iets, dat juist op momenten dat je het niet (meer) verwacht zomaar kan terugkeren.