Zoals de titel het al aanduidt, de geest is (eindelijk) uit de fles, waardoor team 2 gisteren een mooie zege boekte tegen TAL (Tjonger Aa Linde) in Onna. We moesten tegen de nummer 2 van de klasse 4A, we stonden laatste, hadden alle wedstrijden verloren, en we hadden ook “nog niet veel laten zien” dus het leek “op voorhand een moeilijke opgave”. Het was echter wel leuk om te weten dat we vorig jaar in de laatste ronde een mooie (en verassende) overwinning juist op TAL 1 hadden behaald. Maar nadat de rook van de laatste partij (Erwin) was opgetrokken, luidde de cijfers op 5-3 voor ons! De winst was dus eigenlijk al daarvoor binnengehaald. Het was zeker en fijn gevoel om als teamleider mijn handtekening op het ingevulde uitslagenbriefje te zetten 😊. Onze gewone teamleider, Jaap van der Graaf, was namelijk verhinderd, en had mij de opdracht gegeven, om deze functie in te vullen. Maar ja, eerlijk is eerlijk, veel meer dan een handtekening zetten heb ik als teamleider ook weer niet moeten doen, want het was Jaap die het team samenstelde door o.a. reservespelers te zoeken. Hiervoor veel dank aan Jaap. Naar de match zelf, waar ik snel het gevoel had dat Vincent (bord 4) al in de opening goed was kwamen te staan. Vincent zat echter zo ver van me vandaan, dat ik beter Lucien (bord 3), die naast hem zat, kan laten vertellen wat er gebeurde aan de hogere borden (Theo op bord 1 en Erwin op bord 2): “Wel prettig dat links van mij [=Lucien] Vincent al meteen in de opening heel goed stond door een vingerfout van zijn tegenstander. Hij wilde een een soort Göring-gambit op het bord welke door Vincent werd geweigerd met de zet d5, maar wit vergat dat daardoor ook zijn pion op e4 hing. Voor mij mooi om te volgen dat Vincent de druk op de ketel hield en zijn tegenstander geen enkele kans meer gaf. Voor ons een snelle 1-0, terwijl op bord 1 Theo inmiddels ook al pionnen aan het ophalen was op de damevleugel.” Inderdaad, mij viel ook op dat Theo met zijn 1.b3 Larsen-opening (ja, daar houd ik met mijn achtergrond natuurlijk van) pionnen op het damevleugel was gaan ophalen, waarbij het echter eindigde met een directe mataanval op de koningsvleugel. Ik denk dat Theo erg tevreden over deze partij is. Het was trouwens ook deze partij die voor de matchoverwinning zorgde, en dit verslag is dus ook niet chronologisch opgesteld.
Mijn eigen partij (bord 6) verliep, zacht uitgedrukt , niet goed in de opening. Met zwart wilde ik me tegen de London-achtige opstelling (Lf4) van mijn tegenstander (Klaas Abma) met een dubbelfianchetto opstellen, maar ik verwisselde de zetten g6 en b6, was daardoor te langzaam met het spelen van b6 en Lb7 en kwam onder een best zware druk te staan. Maar ja, (met name) als teamleider geef je natuurlijk geen krimp, en omdat Klaas (een overigens sympathieke speler) niet gebruik maakte van zijn mogelijkheden en ook nog onnauwkeurig speelde in onze wederzijdse tijdsdruk, lukte het me om het tij te keren en zelfs te winnen. Links van mij zat Henk (bord 7) die volgens mij prima uit de opening kwam, maar op een of andere manier kwam zijn ene paard op een zijspoor, terwijl de paarden en de toren van zijn tegenstander dichtbij de koning van Henk waren gekomen, ja eigenlijk: té dichtbij waardoor Henks koning werd opgesloten, en Henk kan niet anders dan opgeven. Op bord 8 speelde invaller Jaap H met zwart een gedegen partij (tegen Staunton-erelid Henk van Dijk), die nooit echt uit evenwicht kwam. Als ik het me Jaaps verhaal goed herinner begon het als een Van Geet opening (Pc3), maar veranderde in een Caro-Kann, de Bronstein-Larsen variant (daar is ´ie weer). Remise. Rechts van me zat ook een invaller, Wiert. Wiert wilde graag met wit spelen, en dat had natuurlijk consequenties, namelijk dat hij moest winnen. Ik vond hat het koningsaanval van zijn tegenstander wat gevaarlijk eruitzag, maar Wiert heeft niet voor niets Vos als achternaam, dus op sluwe manier wist hij via de damevleugel de zwarte koning te verrassen met een ondekbare mat. Slim en elegant.
Nu terug naar de partij van Lucien die het beste zelf kan vertellen of hij nu mat kon zetten of niet. Lucien (samen met Stockfish) is aan het woord: “Om bij het begin te beginnen, de eerste 13 zetten waren grotendeels theorie. Terug naar mijn partij: zowel ik als mijn tegenstander speelden hier niet de beste zetten, wel kwam zwart wat beter te staan. Zet 20. a4 van zwart heb ik helemaal gemist, het gevolg pionverlies en dreiging dat mijn damevleugel zou gaan instorten. Ik besloot meer va banque te gaan spelen waarbij zwart op zet 23 ook nog een betere voortzetting mistte. Vanaf zet 24 sloeg de vlam in de pan met als opmerking dat de tijdnood ook een steeds grotere rol ging spelen. Opmerkelijk is dat Stockfish op zet 24 de score 0.0 geeft en ik besluit te offeren omdat ik denk minder te staan. Na mijn offer geeft de computer een +3.9 bij zet 28, maar ondertussen zitten we beide ook al in de laatste minuten. Ik vermoed dat ik matkansen heb: de computer geeft zet g4 met nog steeds +3.9, ik speel Pg3 en de computer gaat naar 0.0. Ik jaag de koning vervolgens op zoekend naar mat, op zet 36 dreigt zwart ineens ook met een mat in 1. Duidelijk is dat we het op increment beide niet meer goed zien. Op zet 39 van wit geeft de computer weer eens een 0.0, maar na zet 39 van zwart Ta8 weer een +4.5 voor mij. Tijdnood gehaald, vijf minuten weg gegaan van het bord en weer eens op zoek naar dat vermoedde matnet. Ik blijk het niet te kunnen vinden (Stockfish gelukkig ook niet…). Omdat Theo op bord 1 de winst binnen haalt en we zo op 4.5 bordpunten komen, besluit ik op zet 45 remise voor te stellen. Tegenstander akkoord, Stockfish geeft als antwoord +0.8 bij de slotstelling.” Remise dus.
Op dit moment was de teamoverwinning al binnen, en Erwin (met zwart) kon als laatste proberen het aantal bordpunten op te schroeven, want hij een interessante stelling met een b-pion die de zesde rij had bereikt. Maar na vele uren spelen verliepen de zaken wat ongelukkig en na (wederzijdse) gemiste kansen eindigde het helaas met verlies. Een spijtig einde voor Erwin, maar het werd dus desalniettemin een mooie teamoverwinning van 5-3. En daarom wil ik ook dus dit verslag afsluiten met een groot compliment aan het gehele team, dat vanaf het begin gemotiveerd en geconcentreerd speelden. Bedankt allemaal, het was een genoegen om teamleider te zijn op deze mooie dag. We doen weer mee in klasse 4A (we staan niet meer laatste), dus op naar de volgende wedstrijd, met onze vertrouwde teamleider, Jaap G, terug aan het roer!
PS: dank aan Jeroen voor de titel van dit verslag, en aan Lucien voor zijn speciale bijdrage.