Het was rond half negen in Happy Garden, het bekende Staunton-eetadres in Helpman al sinds de jaren 80 van de vorige eeuw. Met zestien schakers genoten we van de maaltijd, het goede gesprek, en van de geweldige handhaving van Staunton 1.
Maar waar bleef nu die uitslag van Schaakwoude 2 – TAL in 4A? Zelf hadden we in het geheel niets in te brengen in onze slotwedstrijd tegen O&O Kampen (1-7, wat zal ik daar eens over zeggen?), maar bij ELKE andere uitslag dan 4-4 in Friesland zouden wij vierdeklasser blijven. Ineens verscheen er op de telefoon van Erwin 4-4 in de scoretabel. Maar niet bij de uitslagen. En niet op de andere telefoons. Maar het gevoel….het gevoel dat je het eigenlijk al weet…..dat gevoel.
De volgende ochtend bedacht ik me dat het logisch is dat ik het gevoel niet goed kon plaatsen. Ja, FC Groningen degradeerde vorige jaar, dat was ook zo’n onbestemd gevoel. Maar een Stauntonteam dat degradeert, hoe lang is dat wel niet geleden? Dat was 14 mei 2011 vertelde de database van onze voorzitter. O ja, dat seizoen dat we begonnen met winst tegen de Spasskys’, om in de slotronde te verliezen van Unitas 3, waardoor diezelfde Spasskys zich ternauwernood konden redden, degradatie naar – toen nog- de promotieklasse.
Doet een beetje denken aan ons seizoen. Want lang geleden, in september 2023, begonnen we het seizoen met twee daverende overwinningen. Achteraf voelt dat als die bekende TV-reclame: “Het waren twee fantastische dagen…”.
Waar Staunton 1 onmiddelijk in de problemen kwam (met de aldaar versterkte degradatie), zaten wij misschien een beetje op een roze wolk. Helemaal toen we het direct daarna het ook de latere kampioen ZSG en later Hoogeveen moeilijk maakten. Daarna landden we weer op aarde. De grootste kans op een soepele handhaving misten we tegen Schaakwoude 2. Die dag zonder Himar, die samen met Staunton 1 die dag een leerzame wedstrijd verloor van kampioen Schaakwoude 1, misten wij de kans die we wel hadden, namelijk te winnen van een directe concurrent, het werd 4-4.
Er kwam nog één echte kans: de een-na-laatste wedstrijd tegen Groninger Combinatie 5. Ook daar hadden we winstkansen, al zal de neutrale toeschouwer de 4-4 de correcte uitslag vinden.
Dus op de slotdag voelden we de bui wel hangen. O&O Kampen, dat zou een zware dobber worden. Ja, een punt is zou voldoende zijn, maar in de wedstrijd kwamen Pablo en Yeb snel in onoverkomelijke problemen, waar nergens voordeel tegenover stond. Twee uitstekende remises konden genoteerd worden voor Himar en Vincent. Einduitslag 1-7. Al om 17.00 bekend, maar uiteraard hebben we even gewacht met het doorgeven van de uitslag.
Zes punten uit 9 wedstrijden. Dan weet je dat dat te weinig kan zijn. Maar toch: wat een heerlijk team, dat Staunton 2. Wat een talent. Natuurlijk in de eerste plaats onze eerstebord-speler Himar, die nu natuurlijk naar ons vlaggeschip gaat. Onze youngsters Sono en Yarno. Onze inval-superyoungsters: Ghilon, Daan en Theo. Met de nog steeds in schaaksterkte groeiende Pablo en Vincent. En de ervaring van Yeb, Lucien, Frans, en Piet (nu hoop ik dat ik niemand ben vergeten).
Mannen bedankt voor een fijn seizoen. Op naar 2024-2025, waarschijnlijk met de fraaie openingswedstrijd in 5A; Staunton 3 – Staunton 2.