De laatste weken weer veel geleerd, vooral over mat geven met toren en paard. Zo stond ik laatst plotseling mat op h1 met een toren op h2 en een paard op f3. Lesje geleerd zou je zeggen, maar om dan zelf een dergelijk mat te geven is toch weer wat anders. De kans deed zich maandag voor in de externe wedstrijd van het derde in de volgende stelling:
Wit heeft net z’n toren geofferd op f7 om nu dan toch echt door te lopen met z’n voorste c-pion. De stand in de wedstrijd was op dat moment 2 – 4, in het voordeel van Unitas 2. Gerrit en ik waren de laatste der Mohikanen, strijdend voor ons eerste wedstrijdpunt deze competitie. Ik sloeg nu met het paard op f1, Gerrit bood van schrik remise aan. Na c8D zou Pe3 mat zijn. Maar na het gespeelde Kg2 heb ik echter geen schaak, laat staan mat en ook geen mogelijkheid de pion tegen te houden. Verloren, Ynte gefeliciteerd, en de omstanders stroomden toe. Ik had een zekere remise gemist. Een remise-mogelijkheid was Pf3+. Na Kg2 volgt Pe1+ en vervolgens na Kh1 weer Pf3, dreigt mat. Veel mooier is de natuurlijke zet TxL+. Na Kg2 volgt Txf2+. Slaat wit de toren dan volgt Pe4+ gevolgd door Pd6 en met een stuk meer wint zwart. Andere zetten? Kh1: Pf3 met mat op h2. Dan maar remise met Kg1? Nee dus: ook dit wint voor zwart. Er volgt Tf1+ Kg2 en nu Pxc4. Na promotie op c8 volgt Pe3 mat en op KxT blijft zwart weer een stuk voor. Maar voor deze laatste variant moet je echt kunnen schaken!
Aan de overige borden werden 2 stukken weggegeven op evenzoveel borden, 2x remise aangeboden, en regelmatig verloren. En er was één held: Martijn. Een punt, recht vanuit de opening, een mooi debuut in de externe!