TAL was zo vriendelijk om op hun website te schrijven dat Staunton 2 het zwakste team van 4A was, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Altijd mooi als je tegenstander zorgt voor een goede peptalk. We waren er dus op gebrand onze huid duur te verkopen tegen onze ambitieuze tegenstander.
De speellokatie was ditmaal in Heerenveen, want TAL moest uitwijken. Een prima plek, waar drie TAL-teams hun tegenstanders ontvingen. Altijd leuk om onze Stauntoncoryfee Henk van Dijk weer even te spreken, hij speelt in TAL 2.
Het werd een gelijkopgaande wedstrijd, dus niet zoals in ronde 1 tegen HSP direct achter de feiten aanlopen. Een aantal stellingen op scherp zoals bij Theo Ebels (laten we hem grote Theo noemen), Yeb en Pranav, anderen rustig in opbouw zoals bij Piet, Jaap en Theo Kudernac (laten we hem kleine Theo noemen).
Yeb snoepte met zijn dame een pion op b7, die raakte in gevaar, maar hij dacht dat combinatoir op te lossen, maar een tussenschaakje koste hem een pion, dat zou lastig worden. Pranav overleefde een bijzondere opening en hield twee pluspionnen over, ik rekende voorzichtig op een punt. Kleine Theo kreeg een vroeg remiseaanbod van Klaas Abma, kreeg de vrije hand van teamleider Piet, en ging eens rustig alle stellingen bekijken. Ik wees hem er voorzichtig op dat hij wat mij betreft beter direct een besluit kon nemen aan zijn eigen bord, en dat deed Theo: remise.
Jaap offerde een pion, maar kreeg geen compensatie, en zijn opponent bracht TAL op voorsprong. Grote Theo raakte steeds meer in de problemen, en verloor groot materiaal. Heel even dacht ik dat het toch een regelmatige nederlaag zou worden, al rekende ik hier nog op een punt voor Pranav, en ook Pablo had een plusje. Ik gaf op dit moment geen cent voor de kansen van Yeb.
Maar dan. Bas wint. En hoe! Originele openingsopzet, kwaliteitsoffer op vol bord, dreigingen, en een overtuigend slot. En een boost voor zijn zelfvertrouwen: hoezo ontzag voor 1900plus spelers!? Pranav kreeg inmiddels toch problemen om zijn comfortabele stelling comfortabel te houden, en nam genoegen met remise.
En verdorie, wat gebeurde er bij Yeb aan bord 1? Dat was toch een eindspel van loper en pluspion tegen het paard van Yeb? Yeb wist in dit aanvankelijk kansloos lijkend eindspel zijn paard naar het centrum te krijgen, en de loper en koning van zijn opponent moesten aldoor een verre vrije a-pion in de smiezen houden. Remise binnen bereik! Maar de tegenstander bleef zoeken naar de winst. En ineens: loper aan de rand en het paard domineert alle velden: het volle punt!
En dan mijn eigen partij. Ik speelde tegen Dick Stavast, bekend om zijn rustige opbouw, gevolgd door met kleine middelen de druk in middenspel verhogen. Zo ging het, en zo voelde het, heel even dacht ik dat hij iets had, maar uiteindelijk kreeg ik ineens zo’n stelling waarvan je zelf weet: verdorie IK heb toch de kansen nu? En dan probeer je het in je hoofd rond te krijgen. En de tijd tikt. En ik kreeg het niet rond. Eerst maar een torenruil. Hm. Okee dan toch maar een zet om de boel bij elkaar te houden. Oei, die blijkt SLECHT. En ik verlies. Dick vroeg me direct: “Waarom niet ….?”” en de analyse leerde dat de zetten die ik in mijn hoofd tot voordeel voor mij leidden.
Maar ja…….
4-3 voor TAL dus in plaats van andersom of gelijk.
Maar ook Pablo bleek nog kansen te krijgen. Lang ogenschijnlijk remise-achtig, maar de TAL-speler liet Pablo’s koning binnenkomen in zijn stelling. Ja aantoonbare winst, maar Pablo dacht dat het ook kon op de rechttoe-rechtaanmanier en werd verrast door een venijnige zet. En toen bleef toren plus randpion over en dat is niet te winnen.
Eervolle minimale nederlaag. Maar ja, ook nul uit twee.