Zaterdag 23 november, O&O Kampen 1 – SG Staunton 2 staat in de 3e ronde klasse 4a op de rol.
Een sterke tegenstander, die toch maar 1 puntje uit de vorige 2 ronden heeft overgehouden. Dat is nog altijd meer dan de 0 van ons. Iedereen goed geluimd en we hebben er zin in.
Op de hoogste 4 borden een duidelijk rating overwicht voor Kampen, we lijken het te moeten hebben van de staartborden.
Al vrij snel fluistert Marijn mij toe dat hij zich een beetje heeft vergaloppeerd in de opening, en inderdaad staat zijn koning wat op de tocht maar het lijkt me nog niet echt ernstig. Op de overige borden zie ik gelijke en misschien wel betere stellingen voor ons. De tegenstander van Marijn denkt lang, komt al in lichte tijdnood, produceert niet de beste zetten en zowaar op zet 20 kan ons eerste punt worden bijgeschreven, dat is een lekkere start!
Lucien maakt een mooie remise op 3, maar Bram op 5 heeft helaas zijn goede stelling weggeblunderd en daar kan een 0 worden genoteerd.
Mijn eigen partij is zeer interessant, tegen een oude coryfee naar mij later bleek. Hij offerde een pion voor actief spel. Het werd een zeer boeiend gevecht, waarbij ik wel ergens de beste voortzetting gemist lijk te hebben, maar dat durfde ik op dat moment niet aan, ik kon het niet goed doorrekenen/overzien. Nu bleven de kansen wisselen, de computer schiet heen en weer tussen de +1 en – 1.
Vincent op 2 kan zijn partij niet houden en verliest. Geen schande, zijn punten voor het team komen nog wel, hij speelt gewoon goed maar heeft tot nu toe sterke(re) tegenstanders getroffen.
Mijn tegenstander en ik besluiten remise, we hebben zo’n stelling dat degene die iets probeert hoogstwaarschijnlijk juist verliest. Opvallend dat van de 39 zetten die ik gespeeld heb er 14 (=36%!) met de dame waren. Ook een reden om de vrede tekenen was dat een blik op de nog spelende borden mij droef stemden: Anders en Jeroen hebben goede stellingen laten glippen en staan compleet verloren en geven beiden niet veel later op zodat de wedstrijd voor ons ongeacht mijn en Theo’s resultaat al verloren is.
Het is iets van 16.00 uur, we staan 5-2 achter, Theo speelt nog voor de persoonlijke eer op 1 Er volgt daar een herhaling van zetten, een nette remise, Theo is duidelijk een sterkhouder voor ons team!
En zo staan we om half vijf buiten in het schemerdonker van Kampen. Zwarte Pieten schieten over de straten en we besluiten dat het nu echt nog wel te vroeg is om te gaan eten, en maar terug te reizen naar Groningen. We hebben het als team ook niet verdiend, zonder eten naar bed!
Jaap van der Graaf