Afgelopen maandag werd na de indeling, en ook vanwege die indeling, een spannende avond. Pellikaan – Zuiderweg was een potje om de eerste plaats, terwijl Van Putten natuurlijk moest winnen om als derde hond in het spel te blijven.
Govert koos tegen Edwin eens niet voor die eeuwige Londen. Sowieso is het bekend dat Edwin zich uitstekend kan voorbereiden, maar daarbij bleek in eerdere partijen hij juist tegen de Londen vol zelfvertrouwen achter het bord te zitten. In the spur of the moment greep Govert daarom terug op een Catalaan. Steunend en zuchtend speelde zwart vervolgens naar een gelijkwaardige stelling, om in één ondoordacht zetje de partij een beslissende wending te geven.
Ziet u het ook? Wit speelt 18. Ph4 en opeens blijkt het geplande g6 niet zo best… Uit arrenmoede liet zwart zich daarom in op 18. …De6 19. Dxe6 exf6, maar dat viel tegen na 20. Pg6 Tfd8 (beter Tfe8) 21. f4 exf4 ?, en zwart verliest een stuk na 22. e5.
Dat is, mits wit na Kh7 Lxc6 speelt, maar Govert vergat dit in het licht van de partijvoortzetting. Die zag er goed uit, maar een stuk laten liggen, hmmm.
Op het belendende bord schakelde Henk ondertussen Yeb vakkundig uit. Althans, zo dachten wij allen, uitgezonderd misschien Yeb zelf, maar zelfs daarop zou ik geen vergif willen innemen. De partij is een schitterend voorbeeld van de noodzaak tot afmaken bij gerede mogelijkheid, en de weerbarstigheid van een stelling in de handen van een ‘rommelaar’.
Na de opening staat Henk overwegend, om niet te zeggen overweldigend. Hij mag in onderstaande stelling Lxf6 spelen, wat de zwarte structuur verminkt, en de belangrijkste verdediger van de zwarte velden elimineert. Toch was er een betere, zo’n zetje dat een Giri zonder aarzelen direct zou kunnen spelen. Ziet u het ook?
Inderdaad, met 17. d5! zette wit de kroon op zijn partij, maar goed, 17. Lxf6 was zeker niet slecht…
Drie zetten later blijkt hoe kwetsbaar de zwarte stelling is zonder zijn zwarte velden onder controle. Wit dreigde natuurlijk Pf5, zoveel zag ik op het bord naast mij ook. Maar na Te5 heeft zwart plots een tegendreiging, die witte dame heeft weinig velden nietwaar? Netjes gespeeld van Yeb, was mijn stellige indruk, en ook Henk ging op zoek naar een ander plan. Dat liep tenslotte spaak, waarna hij zelfs nog moest waken voor het halve punt. O, o, had wit nu maar een uur de tijd genomen om in onderstaande stelling de knockout te vinden. Hij had zich onsterfelijk gemaakt.
Geloof het of niet, maar wit heeft hier toch 21. Pf5!! Na 21. …gxf5 22. f4!! zijn alle dreigingen teveel voor zwart. De combinatie van een toren op de e-lijn, met Lxf5 in de stelling kan niet worden opgelost. Maar ook na 21. …Txf5 22. Lxf5 gxf5 wint wit achter elkaar. Bijvoorbeeld 23. Te3 f4 24. Dxf4 en na een zet als Df5 slaat hij op d6 met verwoestende gevolgen.
Zo werd het een spannende interneavond, waarin dus hier en daar zetten niet gezien werden. Desondanks, of juist daarom, een avond waarvoor je komt schaken. Wat een heerlijk spelletje is het toch.