Vorige week waren een aantal leden van Staunton in Hoogeveen aanwezig om mee te doen met het bekende schaaktoernooi. Voor mij de eerste keer en eerlijk is eerlijk, het toernooi, goed georganiseerd, was een verademing. De koffie gratis, goede commentaren, bekenden uit de omgeving, alles wat een toernooi kan bieden werd ook geboden. Met het doorgeven van de uitslagen en het missen van kansen of juist het profiteren van blunders zal ik u niet gaan vermoeien. Het is leuk om te zien hoe de Stauntonezen of Stauntonners of… ja ik weet niet hoe, belangstelling toonden voor de resultaten van elkaar. Mijn indrukken zijn natuurlijk gekleurd omdat het mijn indrukken zijn.
Jonas speelde in de hoofdgroep. Met wisselend resultaat Jonas is geen speler van grote hoogten en diepe dalen maar gestaag vindt hij zijn weg omhoog. Ik denk dat hij ook in Leeuwarden zijn weg wel weet te vinden. Altijd vrolijk en vriendelijk en natuurlijk een beetje verstrooid. In zijn woonwijk heeft hij het nog altijd moeilijk zijn woonhuis te vinden, maar dit terzijde.
Dan Jaap van der Graaf. Jaap speelde in de ochtendgroep. Hij speelde in de ochtendgroep maar aan het eind viel hij een beetje terug. Ik ben altijd een beetje bang voor Jaap. Zijn naam zegt het al, adel. Op mijn vraag waarom ik uit het tweede ben gegooid, keek hij mij streng aan en zei: ”Zorg eerst maar dar je rating hoger wordt”. Dan durf je niets meer te zeggen.
Dan Vincent Wolters. In de schaakwereld natuurlijk nog een broekie, maar hij speelde meer dan voortreffelijk. Steeds hoog op de ranglijst, sterke tegenstanders en net buiten de prijzen vallend. Hij mag van Jaap wel in het tweede.
Ook meespelend was Henk Seyen. Op hem slaat de leus: ”Op alle schaakwegen kom je Seyen tegen. ”Schitterend te zien hoe hij op zijn eigen onverstoorbare wijze door de noordelijke schaakwereld wandelt. Misschien viel het eindresultaat voor Henk iets tegen maar door de teamleider van het tweede toch goed genoeg bevonden voor het tweede.
Theo Ebels schaakte ook in Hoogeveen. Je denkt dan: “Theo is een van de sterkste spelers van de groep. Hij zal wel hoog eindigen”. Toch teveel remises. Ik denk dat hij op het Tata toernooi los gaat branden. Tata. In de laatste ronde dacht ik dat Theo geen tegenstander had, maar na goed kijken zag ik toch iemand aan de andere kant van de tafel zitten. In zijn ene hand een knuffel, de duim van zijn andere hand in de mond en, ik weet het niet zeker. Ik dacht dat hij zei: ”Ik heb een beetje in mijn broek geplast. Remise?” En Theo, Theo zou Theo niet zijn en accepteerde het remise voorstel. Ook Theo kwam zonder problemen door de ballotage van edelman de Graaf.
Mijn eigen resultaten waren redelijk. Van een 89 jarige man wist ik met zeer veel moeite te winnen. Een soort kolonel uit de eerste wereldoorlog of een oudere broer van Seyen. Na afloop overigens een zeer vriendelijke man. En nu maar hopen dat de teamleider over enkele jaren zegt: Wiert zou jij misschien…….
Wiert Vos