Laten we gelijk maar met het goede nieuws in huis vallen. Staunton 1 is veilig. Dat was na de vorige wedstrijd al bijna zo, maar er waren nog wel theoretische scenario’s mogelijk dat het mis zou gaan. We hadden geen hulp nodig van andere clubs (zoals van Groninger Combinatie 3 dat Hoogeveen vermorzelde, wel met de aantekening dat Hoogeveen gezien hun opstelling de handdoek al gegooid had). We wonnen tegen HSP/Veendam en dat was ruim voldoende.
Met 9 punten uit 9 wedstrijden lijkt het eigenlijk een zorgeloos seizoen in de middenmoot. Toch had het een aantal keer wel zo maar de andere kant op kunnen vallen (met name tegen Assen 2 en in mindere mate tegen Sissa 2). Als je dat soort wedstrijden verliest speel je zo maar een moeilijk seizoen. Ik zag het gisteren nog bij ESG 1 dat het volgend jaar in de 5e (!) klasse mag gaan proberen. Toch een team waarvan ik denk dat het meer dan goed genoeg om zich in de 4e klasse te handhaven met goede schakers als Van Wageningen, Voss, Brinks, Struik en clubicoon Jan van Os.
Wij speelden dus tegen HSP/Veendam. Een team waarvan je altijd weer moet afwachten in welke samenstelling ze opkomen. In hun sterkste opstelling is het een team dat in staat geacht moet worden om heel hoog te eindigen. Maar te vaak haken sterke spelers daar blijkbaar af en moet er een beroep gedaan worden op minder sterke maar wel trouwe clubgenoten. Gelukkig werden juist deze trouwe clubspelers dit seizoen beloond met een mooie stunt. Door in een uitwedstrijd met 5 mensen voor een fraaie 4-4 te zorgen tegen kampioen ASV 2.
De wedstrijd begon met een prettige meevaller. Tegenstander Erwin Reintke speelde een scherpe variant maar kende de theorie niet en leverde al snel een stuk in. Een mooie opsteker voor het team, maar zeker ook voor Piet die de laatste maanden een flink eierrekje had gemaakt waarvan hij het hele team op een flinke Fu Yong Hai bij Happy Garden had kunnen trakteren. Ondanks dat haalde Piet nog wel met 4 uit 8 een 50% score.
Daarna volgden een aantal solide remises. John had vertraging in het verkeer en was daardoor later bij zijn bord. Hij besloot met wit niet al te veel risico te nemen. Dit resulteerde in een snelle remise tegen Aldert Jan Grashuis. Een seizoen om snel te vergeten voor John.
Vervolgens besloten Edwin en Wiebe Wielenga elkaar ook niet op het scherpst van de snede te bevragen. Edwin haalde daarmee 7 uit 9 zonder een partij te verliezen. Hij ging dit seizoen wel een paar keer langs de rand van de afgrond maar dat liep steeds goed af. Een mooie prestatie!
Ook Sander speelde remise. Hij zetten zijn partij ambitieus op tegen Olaf Cliteur, maar uiteindelijk kwam deze strijd niet tot volle ontbranding. Cliteur neutraliseerde soepel het witte initiatief. Ik dacht dat zwart mogelijk zelf wat prettiger stond. Er werd echter snel remise overeengekomen. Misschien viel het dus allemaal wel mee. Voor Sander een beetje een seizoen met ups en downs. Mooie overwinningen tegen sterke spelers als Gert Jan Rauw en Hendrik de Groot (beker) maar ook een paar moeilijke partijen. Sander speelde echter vaak op een hoog bord tegen goede tegenstanders. Ik weet zeker dat hij volgend seizoen nog meer punten voor ons gaat pakken.
Halverwege dus een voorspong van 2,5-1,5. Deze voorsprong werd vergroot door Hans die overtuigend won van Danique Loos. Een belangrijke solide overwinning. Hans speelde een goede 2e helft van het seizoen na een stroef begin.
Vincent haalde het belangrijke vierde punt voor Staunton binnen tegen Henk de Ridder. Na drie nederlagen voor Vincent een prettig halfje. Vincent had eigenlijk de hele middag een goede stelling tot gewonnen stelling. Helaas maakte Vincent een fout. Zijn tegenstander bood echter snel remise aan in een stelling waar hij het zeker nog had kunnen proberen. Na zijn prachtige seizoen vorige jaar ging het dit jaar wat minder. Kop op Vincent! Volgend jaar een nieuw seizoen en over een paar weken een goed toernooi in Maastricht.
Zelf speelde ik tegen Ramon Middeljans. Dat bracht toch nog wel herinneringen naar boven. Het was bijna 40 jaar geleden is dat wij bij de jeugd tegen elkaar speelden. Ramon was toen een van de sterkste jeugdspelers in de Nosbo. Hij was veel sterker in die tijd. Zelfs de ene keer dat ik wel gewonnen stond in het jeugdkampioenschap in de Martinihal ging het ook nog mis. Op een andere manier heb ik er nog scherpe herinneringen aan. Ontroostbaar… Mijn vader trakteerde mij in de pauze maar op patat bij Dorenbos. Maar hij hield mij ook voor dat dit toch niet de manier was om met verliezen om te gaan. Geschaakt wordt er allang niet meer in de Martinihal, mijn vader heb ik ook alweer lang geleden moeten achterlaten in de geschiedenis, maar Dorenbos zit er nog wel steeds op de Paterswoldseweg. Ik denk er nog wel eens aan als ik er langs fiets.
Er was dus nog wel wat recht te zetten. Dat ging eigenlijk heel voorspoedig. Mijn tegenstander speelde de opening passief en maakte in het vroege middenspel wat opmerkelijke keuzes. Ik had een dijk van een loper op b7 die door de hele stelling heen keek. De computer slaat ook al flink rood uit in mijn voordeel. Helaas deed ik niet helemaal handig en gaf ik mijn tegenstander in elk geval optische kansen op tegenspel. De computer lacht erom, maar ik zag spoken en deed een aantal mindere zetten en maakte ook nog een echte fout. Toen had Ramon mij (weer) in de houdgreep en overwoog ik een paar keer om maar op te geven. Hij deed het misschien niet op de meest snelle manier. Hij liet mijn mooie witte loper in leven en speelde een aantal keer misschien niet de meest optimale zet, maar allemaal nog dik gewonnen en eigenlijk ook geen reden om mij nog illusies te maken. Tot dat …
Zo die rekening is vereffend. Of zoals Joop Hummel ooit na een overwinning tegen Yeb Blom, na een stuk of 6 nederlagen op rij, zei… Zo nu staat het weer ongeveer gelijk! Voor mij een mooie meevaller na een goed seizoen. In totaal 6,5 uit 9 met een snelle nederlaag tegen Richard Hendriks van Hardenberg (die ook topscoorder werd in deze klasse met 7,5 uit 9) en wat geluk in deze laatste partij. Voor de rest eigenlijk niet in hele grote problemen geweest en een paar goede overwinningen.
Tenslotte verloor Martin van de sterke Peter Riksten. Het leek een gelijk opgaande partij maar blijkbaar maakte Martin een fout en toen was het helaas verloren. Martin kon door prive omstandigheden niet het hele seizoen spelen maar haalde in de 2e helft van het seizoen 3 uit 5 op bord 1 tegen sterke tegenstanders.
Bij Happy Garden namen we het seizoen met alle hoogte- en dieptepunten nog eens door gezamenlijk met andere zaken die het leven leuk en aangenaam maken.
Erwin van Pelt