KNSB klasse 4A: Phiidor 2 – Staunton 2: 5,5-2,5
Op een mooie (schaak)zaterdag (5 november) spelen we in Leeuwarden tegen het 2e van Philidor. Wij zijn zo langzamerhand met onze 151 jaar toch wel van een respectabele leeftijd, zij overtreffen ons toch ruimschoots in deze, zij vieren dit jaar hun 35e (=175 jaar) lustrum. Gefeliciteerd!
Beide teams staan na de eerste 2 ronden op 4 matchpunten, het is dus zowaar een echt koplopersduel. Toch zijn wij op voorhand duidelijk de underdog. Dit 1847-team is door corona-pech vorig jaar teruggetrokken en daardoor verplicht gedegradeerd uit de 3e klasse. De KNSB is coulant geweest, eigenlijk zouden ze terug gezet moeten worden naar de 5e klasse, dat zou echt veel te gek zijn, gezien hun zeer brede en sterke spelersselectie. Zelf hadden we te maken met een tweetal verhinderden en Frans die deze keer inviel in het eerste. M.a.w ik ging met de opstelling voor de tactiek: punten op de onderste borden, en stunten bovenin. Waarbij een gelijk spel, maar in ieder geval wat bordpunten als een goed resultaat wordt beschouwd.
Hoe pakt dit uit?
In ieder geval blijkt bij de paringen dat er veel generatiegenoten aan elkaar gekoppeld zijn.
Zo kan de zaal (waarin ook 1847 I en 1847 III spelen), na het starten van de klokken en de eerste zetten gespeeld zijn meegenieten van de conversatie tussen Etmans en Henk op 4: “mag ik vragen hoe oud u nu bent?” “89” “oh, ik ben slechts 84”. “en wanneer speelden we ook alweer onze eerste partij?” “dat is in 1955 geweest!” Waarna ook hier het gevecht begon. Henk kwam wel na een poosje vragen of remise mocht, want hij vond het best gelijk staan. Gezien de tactiek (en ruim 300 rating punten minder) leek mij dit prima, het is er echter nooit van gekomen. Toch iets over het hoofd gezien en de nul is daar.
Bram op 2 heeft een gedrukte stelling met zwart en dus veel manoeuvreerruimte voor zijn tegenstander. Hun speeltempo is traag in het begin, maar na het afruilen van veel stukken staat er een ongelijke lopereindspel met nog veel pionnen op het bord en dan ook nog eens op de kleur van de eigen loper. Bram speelt veel te snel (gaat mee in het tempo van zijn opponent), heeft niet door hoe hij dit remise kan houden en de 2e nul is er. Ik denk dat hier een ½ je in had gezeten.
Ikzelf (Jaap) op 1, heb na 20 zetten een degelijke, gelijke stelling. I.p.v me aan m’n eigen (teamleiders)opdracht te houden en gewoon te trachten het halfje binnen te halen met betonschaak denk ik goede aanvalskansen te zien en ga vol voor de vijandelijke koning. Een pionnetje er tegen aan om torenlijnen te openen etc. Het ziet er allemaal best gevaarlijk en dreigend uit, helaas de verdediging is goed. En dan sta je dus wat materiaal achter, via de door jou geopende lijnen komen zijn torens binnen, duidelijk, de derde nul is daar.
Na terugkomst van de analyse blijkt dat Theo op 5 remise heeft aangenomen. Hij is hier content mee, staat op dat moment duidelijk wat minder. Zijn tegenstander (teamleider 1847 II) verklaart na afloop dat hij natuurlijk de tussenstand in de gaten had en de situatie op de nog spelende borden, en niet wilde gaan forceren. Begrijpelijk, we staan op het scorebord: 3 ½ – ½ .
De oplettende lezer constateert nu halverwege wel dat er van de tactiek nog niet veel terecht is gekomen: 3x niks gestunt aan de top en een halfje laten liggen aan de staart.
Thale op 6 staat moeilijk, staat kwaliteit achter en biedt nog lang tegenspel maar dat is uiteindelijk niet te houden. Dit is tevens de beslissing voor de matchpunten, we gaan door voor de bordpunten.
Himar debuteert op 8 en ook hier tegen een generatiegenoot. Met twee 12 jarigen kunnen we eigenlijk nog beter spreken van leeftijdgenoten! Ze hebben in het jeugdcircuit één keer eerder tegen elkaar gespeeld, toen trok de man (jongen) uit Leeuwarden aan het langste eind. Himar komt met een duidelijk betere stelling in het middenspel. Wikkelt af naar een torenspel met een pion meer, is dit genoeg? Ja, het is genoeg, ons eerste volle bordpunt is daar.
Yeb op 7 bouwt gedurende de partij aan een steeds betere stelling, snoept een pionnetje, en nog ééntje, waarbij zijn pionnetjes op de b en c lijn doorstomen naar de achterste rijen. Zijn tegenstander probeert wel wat spel te krijgen, maar Yeb laat geen gerommel toe. En gaat zelf ook niet voor de spectaculaire winst maar schuit het gewoon degelijk (en dat is ook mooi!) uit.
Pablo op 3 is als enige nog aan het spelen. Na afloop blijkt hij volgens de telefoon/computer in het middenspel een winnende voortzetting (+6) gemist te hebben. Maar ja, daar koop je niks voor als je het op dat moment zelf niet ziet. Nu zijn ze aan het zwoegen in een paard + (ongelijke) loper eindspel en allebei 4 verspreide pionnen. Moeilijk in te schatten, wederzijdse kansen waarbij die van de 1847-speler het best lijken te zijn. Kan Pablo remise houden? Nee, en zo eindigt ook de laatste wedstrijd (van de bovenste borden) in een nul.
Overleg met de 5 nog overgebleven spelers en met de TL van het eerste doet ons besluiten om vanuit Leeuwarden naar Assen te rijden om daar gemeenschappelijk met het eerste (die een nipte overwinning pakten tegen Assen II, met dus een verdienstelijk 1/2je van Frans) te eten in “la Bella Italia”.
Al met al: Het was een mooie (schaak)zaterdag met overal strijd op de borden, en een prima Italiaanse partij op het bord na afloop.
De tactiek had kunnen werken, en heeft dat eigenlijk ook wel, want we hebben toch 2,5 bord punt te pakken tegen een zeer sterke tegenstander. De oudste club heeft gewonnen, waarbij wij wel het (licht)puntje op 8 scoorden: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!
Hier het verslag van Philidor, met partijen en partijfragmenten.